David

Niet te verwarren met: davit

• Geluid:  David    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈdavɪt / (2 lettergrepen)

• Da·vid

• van Hebreeuws  דָּוִד en  (Davied), "vaders broer" of "beminde", naam van een koning uit de Bijbel ^{[1] [2]}

	enkelvoud
nominatief	David
genitief	Davids

David m

1. (religie) nakomeling van Ruth, zoon van Isaï, vader van onder anderen Absalom en Salomo; opvolger van Saul als koning van alle stammen van Israël die Jeruzalem tot hoofdstad maakte; traditioneel beschouwd als dichter van psalmen (1023x: 1 Sam. 16:13 +, 2 Sam. 1:1 +, 1 Kon. 1:1 +, 2 Kon. 8:19 +, Jes. 7:2 +, Jer. 13:13 +, Ez. 34:23 +, Hos. 3:5, Am. 6:5 +, Zach. 12:7 +, Ps. 3:1 +, Spr. 1:1, Rt. 4:17 +, Hoogl. 4:4, Pr. 1:1, Ezra 3:10 +, Neh. 3:15 +, 1 Kron. 2:15 +, 2 Kron. 1:1 +; ook 59x in NT)
2. (mannelijke naam)

• Davied (Hebreeuws)
• Dovid (Jiddisj)

• Davidsfonds, davidsster

• Het woord 'David' staat niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie.

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

• IPA: /ˈdaː.wiːd/

• Da·vid

• Via het Griekse Δαυίδ (ook wel Δαβίδ) ontleend aan het Hebreeuwse דּוד.

Dāvīd m

1. David

	enkelvoud	meervoud
nominatief	Dāvīd	-
genitief	Dāvīd	-
datief	Dāvīd	-
accusatief	Dāvīd	-
vocatief	Dāvīd	-
ablatief	Dāvīd	-

	enkelvoud	meervoud
nominatief	Dāvīd	-
genitief	Dāvīdis	-
datief	Dāvīdī	-
accusatief	Dāvīdem	-
vocatief	Dāvīd	-
ablatief	Dāvīde	-