Melayu

Dari Malayu, sebuah kerajaan terletak di pantai timur Sumatra (kini di Jambi), disebut oleh sami Buddha Cina Yijing sebagai 末羅瑜國 (Sebutan sistem Qieyun bahasa Cina Pertengahan AFA^(kekunci): [mat˦ lɑ˦ jʉo˦ kuək˦]) dan pada zaman dinasti Yuan (1271-1368) dan Ming (1368-1644) dynasties as 木剌由 (Bok-la-yu atau Mok-la-yu, sebutan sistem Zhongyuan Yinyun AFA^(kekunci): /mu la ju/), 麻里予兒 (Ma-li-yu-er, sebutan sistem Zhongyuan Yinyun AFA^(kekunci): [ma li ju ɻɨ]), 巫來由 (Wu-lai-yu, sebutan sistem Zhongyuan Yinyun AFA^(kekunci): [ʋu lai iw]) and 無來由 (Wu-lai-yu, sebutan sistem Zhongyuan Yinyun AFA^(kekunci): [ʋu lai iw]). Batu bersurat tertua yang dikenali dalam bahasa Melayu dijumpai pada Kedukan Bukit dan Talang Tuo, kedua-dua kawasan ini terletak di Palembang di Sumatra Selatan, dan di Kota Kapur di Pulau Bangka di barat Sumatra. Tiga batu bersurat ini masing-masing ditarikhkan pada tahun 673, 684 dan 686 masihi. Turunan eksonim dari മല (mala, “bukit”) belum dibuktikan.

• AFA^(kekunci): /mə.la.ju/
• Rima: -aju, -ju, -u

Melayu (ejaan Jawi ملايو)

1. Seorang yang berketurunan Melayu, yang merujuk kepada sekumpulan orang Austronesia yang mendiami kepulauan Melayu dan semenanjung tanah Melayu di Asia Tenggara.
2. Bahasa-bahasa Melayu, sekumpulan bahasa Austronesia yang dituturkan oleh kebanyakan orang Melayu dan tempat-tempat yang bahasa Melayu itu bahasa rasmi, termasuklah bahasa yang dikenali sebagai bahasa Indonesia.
3. Bahasa Melayu, sebuah bahasa Austronesia yang dituturkan oleh kebanyakan orang Melayu dan tempat-tempat yang bahasa Melayu itu bahasa rasmi, tidak termasuk bahasa baku kebangsaan yang dikenali sebagai bahasa Indonesia.

• melayukan (“(transitif) menyebabkan sesuatu bersifat Melayu”)
• memelayukan (bentuk melayukan)
• pemelayuan (“proses untuk menjadikan sesuatu itu bersifat Melayu”)
• bahasa Melayu
• orang Melayu