Друиди (галски: druidae) — жреци (пагански свештеници) меѓу келтските народи, организирани како каста. Кај Келтите, жречката класа била поделена на три касти. Друидите (druadcha — „луѓе на Дабот“) се највисоката каста. Како по правило, тие се скитници жреци или пустиници. Нивните ознаки на боја (роби, наметки) се црни или бели. Тие се водачи на големите верски церемонии. Во своето дело „Белешки за Галската војна“, римскиот генерал Гај Јулиј Цезар спомнува друидски собори што биле затворени за обичните луѓе на рамнодениците и на некои од главните келтски празници. Другите две касти се: оватите (вергобретите) и бардите.[1]
Quiggin, Edmund Crosby (1911). . Encyclopædia Britannica. 8 (11. изд.). стр. 597–598.
