Pio da Pietrelcina

Chèlla us ché la gh'ha mia di foncc o i è tròp póche. Per piasér, zónta di fóncc a la us. Issé de ìga ön'idéa di ótre us senza fóncc, ardì ché.

Sant Pio da Pietrelcina, piö cognusìt col nòm de Padre Pio da Pietrelcina (Pietrelcina, 'n pruìnsa de Beneènt, ol 25 de mas del 1887 - San Giovanni Rotondo, 'n pruìnsa de Fògia, ol 23 de setèmber del 1968) l'è stacc ü frà del ùrden di Capüsì Minùr e ü prét, l'è veneràt cóme sant da la Céza Catòlega e la sò fèsta l'è 'l 23 de Setèmber.

Ol sò nòm de batézem l'éra Francesco Forgione, scèt de Grazio Mario Forgione e de Maria Giussepa di Nunzio che 'l l'à ciamàt Francèsch, dezà l'éra devòta al San Francèsch d'Asìzi. S-cèt de öna pòera famèa de lauradùr e de emigràncc, ol pàder l'è 'ndàcc a laurà 'n di Stacc Ünìcc in del 1898 e 'n Argentina 'n del 1910 per pagàga i stöde, l'éra 'l quart de òt isc-ècc, trì fradelì però i è mórcc de picinì e di sich che i è restàcc l'ìa 'l segónt de fati 'l èra nasìt dòpo 'l fradèl Michél e prìma di sorèle Felicita, Pellegrina e Grazia. Pò 'l Padre Pio de s-cèt l'éra mia 'n salüt e sèmper malàt, ma 'l gh'éra zamò 'n del có 'l pensèr de 'ndà frà ede quando l'éra cognusìt ü frà del convènt de Morcone, a 30 km de Pietrelcina, ciamàt Frà Camilo che ògne tat 'l pasàa a la sò cà a sircà sö. Sémper de s-cèt l'à tacàt a patì per i cosidècc incóntr col demòne che i 'l l'à piö bandunàt per töta la sò éta e i è tancc i amìs e i conoscèncc che i à testimoniàt de il vèst e piö de öna ólta a combàt con chèla che la sömeàa adóma la sò ómbréa.

Ol 6 de zenér del 1903, a 16 agn, l'è stài ciapàt in del convènt de Morcone cóme noése e 'l maèstr di noése 'l éra 'l pàder Tommaso da Monte Sant'Angelo che 'l padre Pío 'l regordàa ès impó bachetù, ma bù de cör, dispunìbel e pié de carità co i noése. La éta di noése l'éra pròpe gràma, töta digiunà e mortificasiù che i lasàa 'l sègn söl caràter e söl ispéret di noése per ötài a fàga capì se la sò vocasiù l'éra bùna o méno e l'è stàcc pròpe in chèl an ché che i malàgn del Padre Pio i è cresìcc e i 'l l'à laserà piö 'n pàce 'nfìna a la sò mórt. Ol maèstr di noése l'à testimoniàt che 'l Padre Pío l'è sèmper istàcc ü noése ezemplàr, prónt a rispetà la régola, che l'à mai dai del trebülà e gh'à mai stai de bizògn de uzàga dré. Ol 22 de zenér del 1904, apéna finìt ol sò noesiàt, l'à ciapàt i vócc pro tempore e trì dé dòpo, ol 22 de zenér del istès an, l'è 'ndacc a stà e a stödià 'n del convènt de Sant'Elia; l'è pròpe 'n chèsto convènt che 'l Padre Pio 'l próa per la prima ólta la bilocasiù, cioè a stà 'n dù pòst dièrs e de luntà tra de lur in del istès momènt, de fati 'l se tróa 'n del convènt de Sant Elia, ma l'è ach a Üdin, 'ndóe 'l vèt la Giovanna Rizzani, che la sarà 'n fütür öna sò s-cèta spiritüàl, 'ntàt che l'è dré a nas.

Ol 27 de zenér del 1907 l'à fai la sò prefesiù de féde e sèmper in del 1907 l'vé trasferìt in del convènt de Serracapriola che l'è a 15 Km del mar, 'ndóe però l'istàa mia bé, tat che i sò superiùr i 'l l'à mandàt indrè a la sò cà a Pietrelcina per vèt se l'ària de cà la pödìa fàga bé e pròpe in chi dé lé la zèt del sò paìs l'à tacàt a domandàga di consèi e lü l'à ciapàt a ocüpàs di ànime de la zét. in del 1908 'l tùrna a stà 'n convènt, però sta ólta 'n chèl de Montefusco e 'n del Noèmber 'l ciàpa i vócc minùr e 'l subdiaconàt e la và 'nàcc in de la sò éta fàcia de pregà e de stödià.

L'à ciapàt i vócc solèn e l'è stai consacràt prét ol 10 de agóst del 1910 in de la catedràl de Beneènt, ma per i sò malàgn l'è turnàt a stà 'n de la sò cà 'nfìna al 1916 quando 'l vé mandàt in del convènt de San Giovanni Rotondo.

Gh'è mia döbe che 'l laùr che piö de töcc l'à rendìt famùs in del mónt ol Padre Pio i è stàce i stìgmate, ciamaàde pasiunàrie, dezà che i ghe sömèa a chèle de la Pasiù de Nòst Signùr: tài in di mà, in di pé, in di còste e 'n de la spàla, dolorùze e mia vizìbel dal 1911 al 1918 e vizìbel dal 1918 e per ol rèst de la sò éta. Ol sò sànch 'l profömàa de fiùr, udùr che l'è ligàt a la Santità. Che 'l Padre Pio 'l gh'éra i stìgmate i è egnìcc a saìl a la svèlta töcc e isé melér de persùne i 'ndàa a San Giovanni Rotondo per vèdele, per bazà i sò mà, per fas confesà de lü e per iscoltà i sò Mèse L'è stacc ol prim prét che l'à riceìt i stìgmate.

Ol Padre Pio l'è stài mandàt a San Giovanni Rotondo in del 1916, ma l'è partìt l'àn dòpo per la Prìma Guèra Mondiàl e l'à servìt in del "Corpo Medico Italiano" in del 1917 - 1918; finìda la guèra l'è turnàt al convènt de San Giovanni Rotondo, 'ndóe 'l resterà per ol rèst de la sò éta e pròpe in del 1918 i sò stigmate i è dientàde vizìbel a töcc e i à fai dientà famùs e congnusìt ol Padre Pio. La Santa Sede l'à però ölìt èdega ciàr e l'à mandàt a 'nvestigà ol Pàder Agostino Gemelli, ü francescà, dutùr e fondatùr de la la Üniersità Catòlega de Milà, amìs del Papa Pio XI, ma suradetöt consideràt ü lüminàre de la psicologìa sperimentàl. Ol Pàder Gemelli, dòpo i facc i sò stöde, l'è turnàt da San Giovanni Rotondo co l'ìdea che i stìgmate del Padre Pio i éra de origine neuròtica e 'l l'à püblicàt in d'ü sò artìcol, alùra ol Sant Öfése 'l s'è fài fórt de chèsta opiniù e l'à stabilìt che i tài in di mà, in di pé, in di còste e 'n de la spàla i gh'éra negóta de suranormàl. In di agn che i è egnìcc gh'è stacc amò trì decrécc e 'l öltem de chès-ce l'è stàcc ol piö dür de töcc, dezà che l'à proibìt de 'ndà a troà 'l Padre Pio e l'à ordinàt de ìga negóta a che fà con lü, gnà de scrìega di lètere, tat che 'l Padre Pio l'à pasàt dés agn desperlü, tra 'l 1923 e 'l 1933, seràt dét in de la sò celetìna 'n del convènt de luntà de töt e de töcc.

Ol Padre Pio l'à sèmper invidàt i fedéli a pregà e in di agn de la Segónda Guèra Mondiàl i è nasìcc i Grupi de Preghiera del Padre Pio, che pò i s'è moltiplicàcc in töta italia e 'n del mónt tat che a la sò mórt in del 1968 i éra dientàcc 726 con 68.000 persùne, 'n del 1976 i éra riàcc a 1.400 con 150.000 persùne e 'n del 2011 i è riàacc a 2580 adóma 'n del teritòre de la Repüblica Italiana, piö 744 in gir per 59 paìs in del mónt.

Ol 9 de zenèr del 1940 l'à tacàt a fà sö co i sólcc che ghe mandàa al zét de töt ol mónt ol gran ospedàl ciamàt Casa Sollievo della Sofferenza, opedàl inaügüràt ol 5 de Mas del 1956 e benedèt dal cardinàl Lercaro che l'à lezìt ü discórs ispiràt dal Papa Pio XII. L'ospedàl l'è stài fai sö co l'ìdea de cürà i malàcc in del còrp, ma ach i malàcc in del ispéret; la féde e la scènsa, la mìstega e la medezìna, töte 'nsèma per ötà la persùna 'ntrèga del malàt fàcia de còrp e de ànima.

Zamò 'n del 1969 l'è partìt 'l iter per rià a la beatificasiù del Padre Pio, ma l'è stacc ü laurà lónch e malfà, dezà che i è stacc ascoltàcc tace e tace testimòne, isé tacc de tirà 'nsèma 104 lìber de testimoniànse e de docümèncc e dezà che i nemìs del Padre Pio i s'è dai de fà per fermà 'l procès de beatificasiù. In del 1979 töcc i docümèncc i è stài mandàcc al Papa e 'l procès de beatificasiù l'è partìt ol 29 de noèmber del 1979 col nihil obstat.

Ol 20 mars del 1983 l'è partìt ol procès diocesà per la sò canonizasiù, isé 'l 21 de zenér del 1990 l'è stài proclamàt veneràbel, l'è stài beatificàt ol 2 de mas del 1999 e canunizàt sèmper dal Papa Gioàn Pol II ol 16 de Zögn del 2002 col nòm de "San Pio da Pietrelcina".

• Wikiquote el gh'ha dent citazzion de o su San Pio da Pietrelcina
• Wikimedia Commons el gh'ha dent imagin o alter archivi su San Pio da Pietrelcina