Ibn Battuta

Dit artikel is gesjreve (of begós) in 't Remunjs. Laes hie wie v'r mit de versjillende saorte Limburgs ómgaon.

Ibn Baṭūṭah (/ˌɪbənbætˈtuːtɑː/ Arabisch: أبو عبد الله محمد بن عبد الله اللواتي الطنجي بن بطوطة‎, ʾAbū ʿAbd al-Lāh Muḥammad ibn ʿAbd al-Lāh l-Lawātī ṭ-Ṭanǧī ibn Baṭūṭah), meistal sumpelewaeg Ibn Battuta (25 fibberwarie, 1304 – 1368 of 1369) waas 'ne Marokkaansen óntdèkkingsreiziger van Berberse aafkóms. Hae sjteit bekènd veur zien wiej reize. Hievan zeen verslaeg oetgebrach in de Rihla (litterlik: "Reis"). Euver 'n periood van dertig jaor haet Ibn Battuta 't grótste deil van de Islamitische waereld bezóch, aevenes väöl neet-moslim lenjer. Zien reize bevatte trèkke nao Naord-Afrika, de Häöre van Afrika, Wes-Afrika en Oos-Europa, en nao 't Midden-Ooste, Zuud-Azië, Centraal-Azië, Zuudoos-Azië en Sjina. Ibn Battuta weurt algemein gezeen es eine van de grótste reizigers.