pöt

pöt m /pœt/

1. 'n oetgegrave piepvörmige oethäöling inne gróndj, die kan leie nao water of anger gróndjstóffe, wie aolje, mer ouch kan waere gebroek veur aafval in te storte
2. 'n (netuurlike) deepdje inne gróndj wodoor me bie water kan kómme
3. 'n organizaasje die aktiviteite hèltj van 'n bepaoldje wiek

   Wienieë is de fietsjemert vanne pöt?

4. (meis es verkleinvorm) d'n ingank nao de aaflaot veur water (wie in 't bad, d'n doesj of de pómpestein)

   Doe mós tich nao 't wasse de haoren oet 't pötjen haole; anges is dalik de aaflaot ram verstop.

Aafbraeking

• pöt

Net get anges gesjreve

• pot

Aafleijinge

• pötte, pötter
• Pötbaek, Pötbrook, pötjesmert, pötjessjöpper, pötmeister, Pötvieëstraot, pötvörmig, pötwater
• aafveurpöt, baerpöt, baompöt, kalkpöt, waterpöt, zeikpöt, zinkpöt
• [3] Groeat-Farepöt, Mariapöt, Nuuj-Heipöt, Sinte-Ketrienpöt, Sinte-Rozapöt, Sint-Mertienespöt, Sint-Pieëtrespöt

Verwantje wäörd

• brón
• [3] naobersjap

Zagswies

• inne pöt zitte: dreuvig of depressief zeen
• 'n pöt houwe/slaon: 'n pöt aanbraeke
• pötte baore

[1]

pöt /pœt/

1. (neet-lemma) inkelveljigen ieëste-persoeansvorm (ich) innen hujigen tied van pötte
2. (neet-lemma) inkelveljige gebi-jjendje wies van pötte

Aafbraeking

• pöt

pöt /pœt/

1. (neet-lemma) mieëvaadsvorm van pot

Aafbraeking

• pöt