dustig

dustig /døstɪç/

1. daoveur zorgendj det me dós krieg
2. oetkiekendj nao water of anger drinkes

Raod

Beteikenis [2] wuuert meis ómsjreve: Dae haw dós.

Aafbraeking

• dus-tig

Aafleijinge

• blooddustig

Samestèlling

• dós + umlaut + -ig

Zagswies

• dustig waer: waer wobie drökkendje hèts is, wodoor me dós krieg

Vermeljing

• Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 111.

		inkelvaad					mieëvaad	predikatief
		mannelik		vrouwelik	ónziejig			geslechtelik		ónziejig
		radikaal	liaison		radikaal	liaison		radikaal	liaison	radikaal	liaison
positief	sjrif	dustige	dustigen	dustige	dustig		dustige	dustig		dustig
	IPA	/døstɪʝe/	/døstɪʝen/	/døstɪʝe/	/døstɪç/	/døstɪʝ/	/døstɪʝe/	/døstɪç/	/døstɪʝ/	/døstɪç/	/døstɪʝ/
kómparatief	sjrif	dustigere	dustigeren	dustiger	dustiger		dustiger	dustiger		dustigert
	IPA	/døstɪʝərə/	/døstɪʝərən/	/døstɪʝər/	/døstɪʝər/		/døstɪʝər/	/døstɪʝər/		/døstɪʝər̥t/	/døstɪʝərd/
superlatief	sjrif	dustigste	dustigsten	dustigste	dustigste		dustigste	dustigste		dustigste
	IPA	/døstɪçste/	/døstɪçsten/	/døstɪçste/	/døstɪçste/		/døstɪçste/	/døstɪçste/		/døstɪçste/
partitief	sjrif									dustigs
	IPA									/døstɪçs/	/døstɪʝz/

		inkelvaad	mieëvaad
flexieadverbiaal (positief)	sjrif	(wie) dustigs (toe)	(wie) dustig (geer)
	IPA	/wì: døstɪçs tú:/	/wì: døstɪç ʝ̊é:r/
flexieadverbiaal (kómparatief)	sjrif	(wie) dustigers (toe)	(wie) dustigertj (geer)
	IPA	/wì: døstɪʝər̥s tú:/	/wì: døstɪʝər̥c ʝ̊é:r/

[1]

• Nederlandjs: dorstverwekkend^(nl:)

[2]

bewirk

• Algemein Gesjreve Limbörgs: deurstig

Fins: janoinen Frans: assoiffé Ieslandjs: þyrstur Ingels: thirsty

Nederlandjs: dorstig Pruus: durstig Spaans: sediento Zweeds: törstig

dustig /døstɪç/

1. (neet-lemma) op 'n [↑] meneer

Aafbraeking

• dus-tig

		adverbiaal
		radikaal	liaison
positief	sjrif	dustig
	IPA	/døstɪç/	/døstɪʝ/
kómparatief	sjrif	dustiger
	IPA	/døstɪɣər/
superlatief	sjrif	dustigste
	IPA	/døstɪçste/