opponere

Discretiva

opponere dictio est in variis linguis:

Formae affines

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
oppōnere	secunda singularis	praesens	passiva	imperativus	oppōnō (oppōnere)
oppōnere	—	praesens	activa	infinitivus	oppōnō

API: /opˈpoːnere/

Syllabificatio phonetica: op·pō·ne·re — morphologica: op-pon-ere

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

saec. I.

contra orcae occurrere laborant seseque opponere et caveatas angustiis trucidare, in vada urguere, saxis inlidere. —Naturalis historia Plinii ^[1]^[2]

Fontes

↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber nonus, cap. 5, [13] — opponere
↑ Vicicitatio: opponere.