oro

class.  (44 a.C.n. / 710 a.u.)

• igitur, mi Plance, rogo te et etiam oro, sic medius fidius ut maiore studio magisque ex animo agere non possim, ut totum hoc negotium ita agas, ita tractes, ita conficias ut, quod sine ulla dubitatione apud consules obtinuimus propter summam bonitatem et aequitatem causae, id tu nos obtinuisse non modo facile patiare sed etiam gaudeas. —Epistolae ad Atticum Ciceronis ^[6]

class.  (ca. 37 a.C.n. / 717 a.u.)

• Appius: Credo simul ac primum ex isto villatico pecore mortui erunt anseres aut pavones. Cui ille: Quid enim interest, utrum morticinas editis volucres an pisces, quos nisi mortuos estis numquam? Sed oro te, inquit, induce me in viam disciplinae villaticae pastionis ac vim formamque eius expone. —De agricultura Varronis ^[7][8]

saec. I.  (ca. 45 p.C.n.)

• Hunc simul aspexit: «Oro, ut imprudentiae

Des primum veniam; deinde si pulchre vides,

Quam non conveniens aurum sit vitae meae,

Respondeas clementer. Quem fructum capis

Hoc ex labore, quodve tantum est praemium,

Ut careas somno et aevum in tenebris exigas?» —Fabulae Phaedri ^[9][8]

saec. II.  (ca. 170 p.C.n.)

• Gratias egit marito iamque laetior animo: «Sed prius» inquit «centies moriar quam tuo isto dulcissimo conubio caream. Amo enim et efflictim te, quicumque es, diligo aeque ut meum spiritum, nec ipsi Cupidini comparo. Sed istud etiam meis precibus, oro, largire et illi tuo famulo Zephyro praecipe simili vectura sorores hic mihi sistat», et imprimens oscula suasoria et ingerens verba mulcentia et inserens membra cohibentia haec etiam blanditiis astruit: «Mi mellite, mi marite, tuae Psychae dulcis anima.» —Metamorphoseon libri XI Apulei ^[10]