sat

sat

1. pêç, bîsk, kêlîk, kurtedemek, gavek, demek kurt
   • Jiyan be xoşewîstiyewe manayekî heye û satêk le xoşewîstî hemû temenî mêjû dênêt. — (Samî Ergoşî di heveyivînekê de li gel Kewser Osman, Kurdistanî Nwê, 1/2007)

     (Wergera kurmancî hewce ye) (biguhêre)

• saet

Qaşo ji erebî ساعة‎ (sāʿa), hevrreha saet. Nê ber kat (“dem”) dayî, ew gengazkî ji proto-hindûewropî *kʷos, *kʷis e, ku di zimanên din ên hindûewropî da mînakên wê yên wek kengê > dem heye. Guherra dengî wek -k- > -k- di Proto-Hindûîranî da gelek car dibe -ç- > -ç- di Îraniya Navîn da dibe -s- > -sat-; û li gel wî -k- wek xwe dimîne (bide ber çi û kî, ku ji heman bêjeyê hatine dariştin) > -kat-.

sat nêtar

1. (erdnîgarî) gund
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

sȃt nêr

1. saet
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ev peyv ji wergerên saet hatiye çêkirin. Dibe ku tê de xeletiya wergerê hebe.^{[rûpelên din]}

sat

1. boyax
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ev peyv ji wergerên boyax hatiye çêkirin. Dibe ku tê de xeletiya wergerê hebe.^{[rûpelên din]}