ked

•  IPA^(kilîd): /kʰɛd/
• Kîtekirin: ked

ked mê, k-ya req

1. Tişta/ê tê kirinê, tişta/ê mirov dike.

   Hevmane: kar, xebat, şol, îş, şuxl, çalakî, kiryar, rêncberî, paletî.

   Keda wî di ber avê de naçe. ― Dê sûdeyek / mifayek i keda wî hebe.

2. Aktîvîte, kesp, bizav, emel, zehmetkêşî, wezîfe, erk, vatinî.^{[Ev rêz ji aliyê botê ve lê hatiye zêdekirin, ji kerema xwe re kontrol bike!].}
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ji erebî [skrîpt hewce ye] (kedd).