din

 Binêre herwiha: dîn

• IPA^(kilîd): /dɪn/
• Deng (Wan)^ⓘ
• Kîtekirin: din

din (neqiyasbar)

1. dî, dîtir, başqe,
   peyvikek rêzimanî ye bo diyarkirina ku tiştek zêde yan jî cuda ye

   (rengdêr) Ew alîkariya bêmalan û hejarên din dike.

   (rengdêr) Wan gelek kesên din jî li wir dîtin.

   (rengdêr) Ez zû dibezim lê yên din paşve dimînin.

2. ne ev, ne ew

   Ev ne baş e, yek din bîne!

   Wê biavêje, yek din rake.

3. dubare, hê carekê

   Carek din.

4. yên mayî

   Ez û tu û yên din dê li wir bin.

5. dinya, alem
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

• di
• dinê (2)
• dî
• dîtir
• dîtirê

• kurdî-erebî: دن‎
• kurdî-krîlî: дьн

Hevreha dî, ji proto-îranî *dwitī́yah (“ya/ê duyem”), ji proto-hindûîranî *dwitī́yas (“ya/ê duyem”), ji proto-hindûewropî *dwi- (“didu, cuda”). Hevreha soranî دی‎ (dî), farisiya navîn 𐫅𐫇𐫅𐫏‎ (dudî, “ya/ê duyem”) avestayî 𐬛𐬀𐬌𐬠𐬌𐬙𐬌𐬌𐬀‎ (daibitiia, “ya/ê duyem”), farisiya kevn 𐎯𐎻𐎫̄𐎹 (du-vi-t̄y, “ya/ê duyem”), sanskrîtî द्वितीय (dvitīya, “ya/ê duyem”), zazakî bin (“dî”), partî 𐫁𐫅𐫏𐫃‎‎ (bidî, “ya/ê duyem”), belûçî اپتی‎ (aptē, “ya/ê duyem”), peştûyî بل‎ (bël, “dî”).

• hevdin
• hevûdin
• yekûdin
• dinbûn

Ev qismê Wergerê ji agahiyên naveroka vê guhertoya gotara wekhev a li ser Wîkîferhenga îngilîzî pêk tê.

din

1. dî, dîtir, başqe,
   peyvikek rêzimanî ye bo diyarkirina ku tiştek zêde yan jî cuda ye

   (cînav) Ev pirgirêkek e lê hê gelekên din jî mane.

   (cînav) Çendî ji we bixwazim, hindî din ji xwe bipêm.

   • Kesê canan bi can bînit di 'işqê wî ticaret kir
     Bi dînarê dinê zinhar da yarê xwe tu nefroşî
     Kesê Yûsif firotî wî di 'alem da xesaret kir — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)

• Deng (DYA)^ⓘ

din

1. qîr û qîj kirin^[1]
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

• Deng^ⓘ

din

1. dîn, bawerî

   İslam dini

   dînê Îslamê