alim

• IPA^(kilîd): /ʕɑːˈlɪm/

alim nêr

1. zana, zanyar, zanistvan, şareza, pispor, hoste
   • Alimê sirra negotî der sudûr / Raziqê bêdestûpa û mar û mûr — (Mela Hesenê Bateyî, Mewlûda Kurdî, ~1720)
   • (...) xwe dabû îlmê îslamiyetê û wî dil hebû ko bibûya alimekî jîr. — (Mehmed Uzun, Hawara Dîcleyê 1, Weşanên Nefel, 2003)

• 'alim

• kurdî-erebî: عالم‎

Ji erebî عَالَم‎ ('alim) ji علم‎ ('elime: zanîn), têkilî alem, elimandin, elimîn, elimtin, ilm, mielim, talîm, talîmat, ulema...

alim

1. zanistvan, zanyar, alim
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ev peyv ji wergerên zanistvan hatiye çêkirin. Dibe ku tê de xeletiya wergerê hebe.^{[rûpelên din]}

alim

1. zana, ferzan, alim
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)