Karl Sörkvisson

Karl Sörkvisson (1130 – 12. apríl 1167) var konungur Svíþjóðar allrar frá 1161 til dauðadags. Hann var sonur Sörkvis eldri Svíakonungs, sem var drepinn árið 1155 eða 1156, og Úlfhildar Hákonardóttur. Sennilega hefur hann orðið konungur eða jarl Austur-Gautlands þegar við lát föður síns en vitað er að Eiríkur helgi réði Vestur-Gautlandi 1158.

Danski aðalsmaðurinn Magnús Hinriksson réð Eiríki helga bana árið 1160 og tók sér konungsnafn, en árið 1161 féll hann í bardaga við Karl Sörkvisson. Eftir það nefndi Karl sig konung Svía og Gauta. Lítið er vitað um ríkisstjórnartíð hans. Rússneskar heimildir segja að Svíar hafi farið í misheppnaða krossferð til Rússlands árið 1164 en um hana er ekkert vitað. Á ríkisstjórnartíma hans fengu Svíar sinn fyrsta erkibiskup, Stefán.

Árið 1163 hafði Karl gengið að eiga Kristínu, dóttur skánska höfðingjans Stígs Hvide, en móðir hennar var Margrét, systir Valdimars mikla. Sonur þeirra var Sörkvir.

Vorið 1167 sneri Knútur Eiríksson, sonur Eiríks helga, heim úr útlegð, barðist við Karl á Visingö, eyju í Vättern, felldi hann og varð síðan konungur, enda var Sörkvir yngri þá aðeins þriggja ára. Karl er grafinn í klaustrinu í Alvastra, sem foreldrar hans höfðu stofnað. Innsigli hans er elsta sænska konungsinnsiglið sem varðveist hefur.

Karl var fyrsti Svíakonungurinn með því nafni og ætti því að kallast Karl 1. Hann er hins vegar stundum nefndur Karl 7. en það er seinni tíma uppfinning og miðast við niðurtalningu frá Karli 9., sem tók sér konungsheiti út frá Gothorvm sveonvmqve historia (Saga Gota og Svía), sem Johannes Magnus skrifaði á 16. öld og er uppspuni.