• ՄՀԱ՝ [hɔvˈhɑɾ]

 

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ հով•հար 

1. ձեռքի փոքրիկ գործիք՝ իրեն հով անելու՝ զովացնելու համար
2. (բսբ․) ծառի՝ բույսի տերևների կամ ճյուղերի հովհարի նման փունջ
3. թռչունների թևերի հովհարաձև մասը
4. (պաշտանվ․) մարտկոցի (դասակի) միևնույն կրակային դիրքում տեղաբաշխված հրանոթների (ականանետերի, մարտական մեքենաների) փողերի փոխհամաձայնեցված ուղղորդում՝ միևնույն նշանակետի կրակելու դեպքում
5. (նորբ․) իրեն հով անելու ձեռքի գործիք

1. հովահար, (գվռ․) հովիչ, հովփչի
2. տե՛ս հովհարիչ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Դ․Ս․ Չիլինգարյան, Ե․Լ․ Երզնկյան, Պաշտպանական-անվտանգային տերմինների հայերեն-ռուսերեն-անգլերեն բացատրական բառարան, Գյումրի, «ՀՀ ՊՆ ռազմավարական հետազոտությունների ինստիտուտ», 2015 — 1196 էջ։
• Ալինա Մուրադյան, Նորածանոթ բառերի բացատրական բառարան (Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարան), Երևան, 2006 — 60 էջ։