• ՄՀԱ՝ [utʰ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ութ

վանկեր՝ ութ 

Բնիկ հնդեվրոպական՝ *oct՛tō(u)- «ութ» արմատից. հմմտ. հին հնդկերեն aštá(u), հունարեն όκτώ, լատիներեն octo, իռլանդերեն ocht:

1. թիվ յոթից հետո և իննից առաջ
2. յոթին գումարած մեկի քանակությունը
3. ութ թվանշանը

1. ութ գրել - ութաձև քայլել, շարժվել (հարբածությունից, տկարությունից և այլն)

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։