• ՄՀԱ՝ [t͡sɑr]

ծառ
բույս արմատ բուն ճյուղ տերև փշատերև միրգ

վանկեր՝ ծառ 

Բնիկ հնդեվրոպական՝ g՛ers- «ոլորել, ծռել, ճյուղերից, թփերից հյուսել» (ծառ < g՛rso-). հմմտ. հունարեն (կրետ.) γαρρα՝ «ցուպ, գավազան», γερρον՝ «ճյուղերից հյուսված բան», հին իսլանդերեն kjarr «թփուտ, թավուտ, մացառուտ»։

1. բազմամյա բույս, որ բնափայտի ամուր բուն ունի և բնի վրա ճյուղերի ու տերևների պսակ ◆ Արագիլը բույն է դրել հաստաբուն, բարձրադիտակ կաղնի ծառի վրա, որի կատարը հասել էր մինչև ամպեր։ ◆ Անտառում երևուն են հացենի Արված էծառերը նարնջագույն տերևներով, կաղնիները, բաց դեղին և կարմիր տերևներով տանձենիները։
2. այդպիսի բույսի ճյուղերից ու տերևներից մաքրած, բունը, գերան (խսկց․)
3. տունկ ◆ Ծառ ենք տնկում։
4. նույնն է՝ տոհմածառ ◆ Այսուհետև, երբ առհավետ հաստատվեց Բուրբոնների ծառը, այն օրերի հետքերը պետք է չքանան։ (Ի. Ինֆելդ) ◆ Առահետ հաստատվեց Բուրբունների ծառը։
5. բարձր ու գեղեցիկ հասակ (փխբ․)
6. պտուղների անունների սեռական հոլովի հետ կազմում է բույսերի բաղադրյալ անուններ, օրինակ՝ ծիրանի ծառ, թթի ծառ, դեղձի ծառ, խնձորի ծառ և այլն ◆ Ծիրանի ծառ, բարի իմ՛ տա, ճղքներդ իրար մի՛ տա։ ◆ Խնձորի ծառ։ ◆ Տանձի ծառ։ ◆ Նշի ծառ։
7. քնարերգության մեջ գործածվում է հաճախ որպես որևէ բանի իրականացման խորհրդանիշ ◆ Միայն մեկի ծառն երջանկության բուսնում է տասի ավերակներից։ (Հ.Հովհաննիսյան) (փխբ․) (բնստ․) ◆ Ածեք էն անուշ ու լավ երգերը, որ սար ու քար, հավք ու անասուն, ծառ ու ջուր լսեն։
8. ծառեր ◆ Ի՞նչ ծառ ունենք, որ ի՞նչ ողի քաշենք։
9. ընտանիք, կին, ամուսին ◆ ԵՎ երեմիայի ծառը ծաղկեց ու տվեց գույնզգույն պտուղներ ◆ Ծերունի Անդրեսան ուրախավավ։
10. բարձրահատակ տղա, մարդ ◆ Իմ զավակ, իմ ծառ եիկնասլաց, իմ խնդրություն, իմ սեր։
11. (գյուղտնտ․) (անտառ․) բազմամյա բույս` հաստ, փայտացած ու կեղևակալած, լավ արտահայտված գլխավոր ցողունով

1. տունկ, թուփ
2. բույս

1. մի ծառի պտուղ լինել – իրար մնան լինել, երկուսն էլ մի բան լինել
2. մի ծառի փուշ լինել – հավասարապես վատ, չար լինել
3. պտուղը ծառից հեռու չի ընկնում

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Ժ․ Հ․ Վարդանյան, Հ․ Յա․ Սայադյան, Անտառագիտական և կանաչապատման տերմինների հայերեն-ռուսերեն-անգլերեն բացատրական բառարան, Երևան, «ՀՀ ԳԱԱ բուսաբանական ինստիտուտի հրատարակչություն», 2008 — 338 էջ։
• Մ․Խ․ Պողոսյան, Ֆրանսերեն-հայերեն ագրոէկոլոգիական և անտառագիտական տերմինների համառոտ բառարան (ՀԳԱ), Երևան, 2005 — 144 էջ։