• ՄՀԱ՝ [ɑˈʁɑnd]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ա•ղանդ 

Թերևս հնդեվրոպական՝ * al- «թափառել, մոլորվել» արմատից. հմմտ. հայերեն աղաւաղ (աղեւաղ), հունարեն άλατεία՝ «սխալմունք, մոլորություն»։

1. (կրոն․) տվյալ եկեղեցու դավանանքից շեղվող կրոնական ուսմունք ◆ Եվ ինչպես անտառի գազանը մնացել է անաղարտ, Սաբու գյուղում այդ հնօրյա աղանդը մնացել է ինչպես անտառի կուսական թավուտը։ (Ակսել Բակունց)
2. (հնց․) տվյալ երկրում ընդունված կրոնին օտար մի այլ կրոն
3. տվյալ աղանդի հետևորդները
4. (փխբ․) որևէ ուսմունքից շեղվող ուղղություն, որևէ ուսմունքի հիմունքներից շեղվելը
5. (սոց․) քրիստոնեական կրոնական կազմակերպություն, որը սովորաբար գտնվում է եկեղեցեու և աղանդի միջև՝ իր բնութագրիչներից ելնելով

հերձված, հերետիկոսություն

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Սուսաննա Ասիկյան, Սոցիոլոգիա (Անգլերեն-հայերեն բացատրական բառարան), Երևան, ««Զանգակ» հրատարակչություն», 2015 — 208 էջ։