• ՄՀԱ՝ [ɑˈt͡sɑnt͡sʰ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ա•ծանց 

1. (լեզվբ․) բառակազմական երկրորդական ձևույթ, մասնիկ, որ բառին ավելանալով նոր նշանակություն է տալիս նրան կամ իմաստը փոխում է՝ կազմելով նոր բառ
2. (հնց․) ածանցավոր բառ

1. (հնց․) ածանցվող

1. մասնիկ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։