macOS

A primeira versión deste sistema foi lanzada ó mercado en 1984, coincidindo co primeiro ordenador Mac. Ó igual que os sistemas empregados en anteriores máquinas de Apple introducía unha interface gráfica manexada mediante o rato, fronte ós PC de IBM desa época, que utilizaban MS-DOS.

Porén, a realidade é que o seu éxito no mercado foi relativo, especialmente tras a xeneralización das máquinas PC e a introdución do Microsoft Windows. En calquera caso, sempre mantivo unha cota de mercado aceptable, ó redor dun 5%. Co paso dos anos, os problemas financeiros de Apple e a escasa innovación, xunto coa competencia de alternativas libres como Linux puxeron en risco a continuidade da plataforma.

 

No 1997 nomeouse a Steve Jobs CEO de Apple, e este decidiu terminar co sistema operativo Classic Mac OS (as primeiras versións do sistema ata o Mac OS 9), que carecía de características modernas presentes dende había moito tempo nos sistemas coetáneos, e crear un novo sistema operativo tomando como punto de partida o NeXTSTEP, o sistema operativo que Steve Jobs estivera desenvolvendo coa súa empresa NeXT, adquirida por Apple.

No ano 2001 Apple introduciu a versión 10 deste sistema. Esta versión foi revolucionaria, xa que supuxo a ruptura coa liña de desenvolvemento existente ata entón: é un sistema novo, cun fondo UNIX, e que para manter a compatibilidade co software existente ata entón sérvese dun emulador. A introdución deste novo sistema, bautizado como Mac OS X, xunto co éxito doutras áreas comerciais da empresa (iPod) fai que a supervivencia da plataforma pareza garantida.

 

No 2005 Apple tomou a decisión de deixar de incorporar procesadores PowerPC nas súas máquinas e comezar a empregar Intel Pentium. Isto abre as portas da compatibilidade deste sistema con máquinas PC, e de feito ese mesmo ano comezaron a aparecer os primeiros desenvolvementos extraoficiais con ese obxectivo, aínda que nin contaban co apoio da compañía nin con apoio legal.

O 13 de xuño de 2016, durante a WWDC, Apple anunciou que OS X pasaría a chamarse macOS, facéndoo coincidir co esquema dos nomes dos demais sistemas operativos de Apple; iOS, tvOS e watchOS.^[1]

A letra X correspóndese co número romano 10 e continúa coa numeración dos sistemas operativos previos de Mac OS Classic, como Mac OS 8 e Mac OS 9. A pesar de que oficialmente lese como dez algunha xente le como a letra X. Unha das razóns para esta interpretación é que tradicionalmente os sistemas operativos baseados en UNIX noméanse coa X ao final (exemplos: AIX, IRIX, Linux, Minix, Ultrix, Xenix, HP-UX).

 

As diferentes versións de OS X van alcumadas cos nomes de grandes felinos en inglés. Antes do seu lanzamento, a versión 10.0 tiña como nome de proxecto interno en Apple Cheetah (Guepardo), do mesmo xeito que a versión 10.1 foi alcumada Puma. A versión 10.2 foi chamada Jaguar publicitariamente, e desta versión en diante seguíronse facendo públicos estes nomes sendo Panther o da versión 10.3, Tiger o da 10.4 e Leopard o da 10.5, Apple ten tamén rexistrados os nomes de Lynx (Lince) e Cougar (Puma) para o seu futuro uso.

A páxina web de Apple e os diferentes medios escritos refírense aos lanzamentos específicos de OS X en calquera das catro seguintes formas:

• OS X v10.4, mostrando o número de versión.
• OS X Tiger, mostrando o nome da versión.
• OS X v10.4 Tiger, mostrando tanto o número como o nome da versión (Apple adoita omitir as comiñas).
• Tiger, simplemente co nome da versión e #obviar\<vblex\>\<ger\> todo o demais.

A nivel interno, Apple emprega un número de compilación (build) para identificar cada versión desenvolvida de OS X. Segundo as directivas de Apple, as primeiras versións en desenvolvemento dos seus produtos desígnanse como 1A1. As revisións menores destas son 1A2, 1A3, 1A4...; a primeira revisión maior no desenvolvemento é a 1B1 (e as súas revisións menores serían 1B2, 1B3...), a seguinte 1C1, e así seguindo o mesmo patrón. Cando se alcanza certo punto de desenvolvemento a seguinte revisión maior pode dar o salto da serie 1_ á 2A1, e así. Por pór un exemplo, a primeira compilación de Panther (10.3) foi a 7A1, e a primeira versión que se fixo pública foi a 7B85; sendo a última a 7W98 (OS X versión 10.3.9). Tras isto, a próxima compilación de OS X foi a 8A1, e a versión deu o salto á 10.4 (cando unha build é elixida para ser lanzada publicamente asígnaselle un número de versión).

 

• Cocoa, a nova interface de programación orientada a obxectos de OS X (herdada de OPENSTEP). Como linguaxe de programación utiliza Objective-C, aínda que tamén é accesible dende outras linguaxes como Java.
• Classic, a interface de programación nativa de Mac OS Classic. É unha interface programable en C e Pascal. Necesita dun simulador de Mac OS 9 para poder executar estes binarios en OS X. Esta interface xa non está dispoñible na nova familia de Macintosh baseados en procesadores Intel.
• Carbon, unha adaptación da interface de programación Classic para poder compilar as aplicacións en binarios que se executan en OS X sen emulación, con obxecto de facilitar a transición dos programas orixinalmente creados para Mac OS 9.
• Unha interface BSD compatible con POSIX.

No 2006 Apple decidiu migrar as súas máquinas desde o procesador PowerPC a procesadores Intel, co que introduciron os chamados «binarios universais», é dicir, aplicacións que conteñen o código binario de ámbalas plataformas para a súa execución transparente.

Ademais, no 2006 Apple empezou a introducir aplicacións de 64 bits, o cal deu lugar a que unha aplicación Mac OS X poida ter ata catro binarios distintos: 32 bits PowerPC, 64 bits PowerPC, 32 bits Intel e 64 bits Intel.

• iOS
• tvOS
• watchOS

• Páxina de Apple sobre OS X
• Novas sobre a programación baixo OS X
• Sitio de novas sobre Mac