Xermania (libro)

Xermania, cuxo título completo en latín é De Origine et situ Germanorum e en galego Da orixe e situación dos xermanos, é un traballo etnográfico escrito polo historiador romano Publio Cornelio Tácito arredor do ano 98. Trata sobre os diversos pobos xermánicos non pertencentes ao Imperio Romano situados preto ou nas fronteiras deste.

A obra sobreviviu apenas nun único manuscrito, encontrado na Abadía de Hersfeld, no entón Sacro Imperio Romano-Xermánico, e que foi levado á Italia en 1455, onde Enea Silvio Piccolomini (máis tarde Papa Pío II) examinouno e analizou, despertando o interese de humanistas alemáns como Conrad Celtes, Johannes Aventinus e, particulamente, Ulrich von Hutten, que vían a obra como unha fonte auténtica sobre a antiga Xermania. Desde entón o texto mantén grande importancia no que di respecto da cultura, historia, filoloxía e etnoloxía dos antigos pobos xermánicos, ben como, en menor escala, dos pobos que habitaban a Escandinavia.

A Galifontes posúe textos orixinais acerca de:  Xermania (libro)

• Anderson, J.G.C. (ed.), Germania; (Oxford, Clarendon Press, 1938)
• Dorey, T.A.. 'Agricola' and 'Germania', in Tacitus (Londres, Routledge and Kegan Paul, 1969) (Studies in Latin Literature series)
• Gudeman, Alfred. The Sources of the Germania of Tacitus, in Transactions and Proceedings of the American Philological Association, Vol. 31. (1900), pp. 93–111
• Schama, Simon, 1995. Landscape and Memory 2.i "The hunt for Germania"
• Ronald Syme, Tacitus, vol. 1 (Oxford, Clarendon Press, 1958)

• Texto integral no Perseus Project. (en inglés)