Quimono

Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde xuño de 2016.)

Este artigo amosa escritos xaponeses. Sen o soporte axeitado, o texto pode mostrar símbolos sen sentido, coma caixas, marcas e outros.

O quimono^[1] (着物, literalmente cousa para vestir) é unha túnica longa que constitúe o imprescindíbel vestiario tradicional xaponés.

Aínda que actualmente a maioría de xaponeses usa roupa occidental, acostuman a vestir con quimonos os días festivos, especiais ou de uso cerimonial.

Como o quimono é un traxe dunha soa peza, axusta ao corpo de cada persoa, levando un mesmo patrón, xa que normalmente o lado esquerdo envolvese sobre o dereito (de modo invertido se se usa para funeral). A faixa ancha que se axusta ao quimono recibe o nome de obi, coa que se amarra mediante nó sinxelo.

Cada sexo inflúe no tipo de quimono. Nas mulleres, son máis estilizados dependendo da idade, posición social, deseño, estado civil e a estación do ano apropiados, polo que hai diferenzas entre casadas e solteiras, xa que entre as primeiras teñen tons máis conservadores, cortes máis tradicionais e un emprego máis sinxelo do obi; en tanto que as últimas as levan moi coloridos, de manga larga e flotante.

A fabricación é moi complexa e artesanal, debido ás técnicas tradicionais de confección, comezando polo yuuzen, o cal dura 6 meses, logo segue o debuxo de estampado en seda lisa mais sen o tinguido e logo perfílanse os debuxos cunha pasta arroceira resistente ás tinguiduras; dito proceso é arduo e repetitivo, debido aos diversos tons cromáticos e logo procedese aos cosidos do quimono propiamente dito. Os quimonos son moi coloridos xeralmente.

Antigamente, utilizábase un vestido de orixe rústica feito de cáñamo e usábase para ambos os sexos, mais cando Xapón recibe mais influencia da cultura chinesa e coreana, tamén o foi a introdución da seda facendo que o quimono fose un traxe suntuoso, enchéndoo de status e diferenza sexual, de modo que se criaba unha maior expresión artística en canto ao colorido. Na época Heian (794-1185) as mulleres da corte levaban un maior número de quimonos postos no mesmo intre.

Co período Tokugawa (ou de Edo, 1603-1868) cultiváronse con devoción os decorados de quimonos en diversos artistas como Ôgata Kôrin (da escola Rimpa), fixeron que a tradición artesanal da confección chegase a perdurar ata os nosos días, pasando de artesán a artesán: na actualidade estanse aproveitando os materiais sintéticos.

As máis importantes son:

• Furisode: Para as solteiras, con chamativas cores, manga longa e corpo enteiro: Úsase para ocasións formais e de festas.
• Hōmongi: Posúe un escudo nas costas, rico en bordados, tecidos e tinguiduras que van desde o pescozo pasando polo brazo, logo pola dianteira e ao final polo posterior: Úsase tanto para ocasións formais e informais.
• Iromugi: De varios escudos, común para os novos e de uso semiinformal.
• Mochigi: De manga curta, deseños e cores sobrias e sinxelas.
• Mofuku: De cor negra e usado exclusivamente para funerais, cun fondo interiormente branco e varía coas estacións, tanto para solteiras como para casadas.
• Tomesode: De cor negra, posúe ata 5 escudos de familia Kamon e usado para casadas en ocasións formais e matrimonios con parentes achegados.
• Tsukesage: Sen escudos, de uso semiinformal e os bordados, tinguiduras e tecidos veñen dende o ombreiro en man esquerda, así como na man dereita e ao posterior.

Para os homes, teñen os seus diversos estilos e características, componse de dous partes:

• Hakama: Que é un pantalón folgado que ás veces se usa en artes marciais e posúe ata sete pregues, cada un representa as virtudes do guerreiro tradicional.
• Haori: É un saco de amplo cordón trenzado (Himo).

Coñécese máis co nome de Yukata, xa que está fabricado de algodón e usábase antigamente como bata nos días cálidos e co tempo nos festivais de verán.