Perdix

Non confundir con Pérdix.

Perdix Rango fósil: oligoceno tardío - actualidade 25,88 - 0 Ma [1]
Perdiz charrela (Perdix perdix)
Clasificación científica
Reino: Animalia Filo: Chordata Subfilo: Vertebrata Clase: Aves Orde: Galliformes Familia: Phasianidae Subfamilia: Perdicinae Xénero: Perdix Brisson, 1760
Especies e Subespecies
Véxase o texto

Perdix é un xénero de aves da orde dos galiformes, familia dos fasiánidos e subfamilia dos perdicinos, que inclúe tres especies de perdices.

Estas aves están relacionadas filoxeneticamente coas pitas do monte, os paspallases e os faisáns, pero non con especies subtropicais que adoito reciben o nome de perdices, debido ao seu tamaño e morfoloxía similares.^[2]

Hai representantes do xénero Perdix na maior parte da Europa e a Asia temperadas.^[2]

Un membro do xénero, a charrela, foi introducida nos Estados Unidos e o Canadá con propósito cinexético.^[2]

O xénero foi descrito en 1760 polo zoólogo francés Mathurin Jacques Brisson,^[3] na súa obra Ornithologie, ou, Méthode contenant la division des oiseaux en ordres, sections, genres, especes & leurs variétés. A laquelle on a joint une description exacte de chaque espece, avec les citations des auteurs qui en ont traité, les noms qu'ils leur ont donnés, ceux que leur ont donnés les différentes nations, & les noms vulgaires. París: Bauche.

O nome do xénero, Perdix, Brisson tomouno do latín perdix, voz derivada do grego antigo πέρδιξ pérdix, que era o nome da ave en que se transformou Pérdix, o sobriño de Dédalo.^[4][5]

Na actualidade recoñecense no xénero tres especies,^[3] coas subespecies que se indican:

• Xénero Perdix Brisson, 1760
  • Perdix dauurica (Pallas, 1811) – perdiz daúrica.^[6]
    • Perdix dauurica dauurica (Pallas, 1811)
    • Perdix dauurica suschkini Poliakov, 1915
  • Perdix hodgsoniae (Hodgson, 1857) – perdiz tibetana.^[7]
    • Perdix hodgsoniae caraganae Meinertzhagen & A. Meinertzhagen, 1926
    • Perdix hodgsoniae hodgsoniae (Hodgson, 1857)
    • Perdix hodgsoniae sifanica Prjevalsky, 1876
  • Perdix perdix (Linnaeus, 1758) – charrela ou perdiz charrela.^[8]
    • Perdix perdix armoricana Hartert, 1917
    • Perdix perdix canescens Buturlin, 1906
    • Perdix perdix hispaniensis Reichenow, 1892
    • Perdix perdix italica Hartert, 1917
    • Perdix perdix lucida (Altum, 1894)
    • Perdix perdix perdix (Linnaeus, 1758)
    • Perdix perdix robusta Homeyer & Tancre, 1883
    • Perdix perdix sphagnetorum (Altum, 1894)

Son aves non migratorias que habitan en campos abertos e en estepas, aínda que hoxe en día están máis asociadas ás terras agrícolas. Trátanse de perdices de tamaño mediano, con picos e patas de cor apagado (en contraste co vermello das do xénero Alectoris), coa plumaxe das partes superiores de cor parda con raias, e colas algo avermelladas; as tres especies presentan unha chamativa gran mancha parda escura, case negra ás veces, na plumaxe da rexión abdominal. Ningún dos dous sexos teñen esporóns nas patas, e o único dimorfismo sexual que presentan é que a cor plumaxe e das femias tende a ser máis apagada que a dos machos. O niño é unha lixeira escavación no solo ou na cuberta vexetal. Aliméntanse dunha gran variedade de sementes e algúns insectos compltan a súa dieta.^[9]

As perdices charrelas e as daúricas están moi estreitamente relacionadas e teñen unha aparencia similar, e forman unha superespecie. A perdiz tibetana ten un rechamante patrón de cara en branco e negro, a peituga negra e 16 plumas na cola, en lugar das 18 das outras especies. Ningunha das especies está ameazada a nivel global, pero as dúas perdices máis xeneralizadas (a charrela e a daúrica) son cazadas en exceso nalgunhas partes da súa área de distribución. Ademais, a charrela foi gravemente afectada polos cambios agrícolas, e a súa área reduciuse considerabelmente.^[9]

Das tres especies só unha está presente en Galicia, a charrela, onde é pouco común (estando ademais en regresión), pero que aínda se pode encontrar, a altitudes a partir dos 1 200 msnm nos Ancares e o Courel.^[10]

Wikispecies posúe unha páxina sobre:  Perdix

• McGowan, P. J. K. (1994): "Family Phasianidae (Pheasants and Partridges)". En: del Hoyo, J.; Elliot, A.; Sargatal, J. "New World Vultures to Guineafowl". Handbook of the Birds of the World. 2. Barcelona: Lynx Edicions. ISBN 84-8733-415-6.
• Johnsgard, P. A. (1999): The Pheasants of the World. 2nd ed. Oxford, UK: Oxford University Press. ISBN 978-1-5609-8839-7.
• Johnsgard, P. A. (1988): The Quails, Partridges, and Francolins of the World. Oxford, UK: Oxford University Press. ISBN 978-0-1985-7193-3.
• Penas Patiño, Xosé M., Carlos Pedreira López e Carlos Rodríguez Silvar (1991): Guía das aves de Galicia. A Coruña: Bahia Edicións. ISBN 84-8767-406-2.

• Galiformes
• Fasiánidos
• Perdices

• Perdix na ADW.
• Perdix Brisson 1760 na EOL.