Salgueiro chorón
Salgueiro chorón | |||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Salgueiro chorón nun xardín | |||||||||||||||
Estado de conservación | |||||||||||||||
Non avaliado | |||||||||||||||
Clasificación científica | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Nome binomial | |||||||||||||||
'Salix babylonica' Carl von Linné |
O salgueiro chorón, ou simplemente chorón (Salix babylonica), é unha árbore caducifolia do xénero Salix, pertencente á familia das salicáceas, moi apreciada como especie ornamental.
Nome científico
[editar | editar a fonte]Carl von Linné deulle en 1753 o nome de Salix babylonica por un salmo da Biblia, no que se fala de que durante o exilio dos xudeus en Babilonia, penduraban as súas pregarias dos salgueiros. O nome galego da especie, chorón, vén dado pola conformación das súas pólas pendurantes.
Descrición
[editar | editar a fonte]É unha árbore de talle medio que alcanza de 10 a 15 metros de altura, aínda que excepcionalmente pode superar os 20. As pólas son moi flexíbeis, e as súas extremidades diríxense con forza cara ao chan, como caendo, de aí o seu aspecto "tristeiro", que lles gañou a designación de choróns, que tamén aparece noutras linguas: francés pleureur, inglés weeping willow, español llorón etc.
As follas son alternas, simples, lanceoladas, con dentado fino, estreitas e longas, acadando de 10 a 15 cm de comprimento, e sostidas por un curto pecíolo.
As flores, como noutros salgueiros, están agrupadas en amentos de arredor de 2 cm de longo, recibindo o nome popular de gatiños.
É unha planta dioica, na que as flores masculinas e femininas corresponden a árbores diferentes. En Europa non se coñecen máis que exemplares femias.
Distribución
[editar | editar a fonte]Esta especie é orixinaria de China. Tróuxose para Europa a finais do século XVII, desde o Xapón.
Popularizado por cultivo, a especie foi naturalizada en todos os continentes, especialmente en Europa, Estados Unidos, África e Australia. Pode reproducirse a partir de simples escallos.
Como todos os salgueiros, o chorón prefire solos húmidos e lixeiros.
En Galicia abunda en parques e xardíns preto dos regos.
Utilización
[editar | editar a fonte]É unha árbore ornamental moi decorativa. Tivo grande éxito na Europa do período prerromántico e romántico. Plántase como árbore de ribeira, xa que as súas raíces poden acadar grandes distancias para atopar auga. En Galiza é unha das especies ornamentais máis comúns; moi plantada en parques urbanos á beira dos regos e ríos.
Etnografía
[editar | editar a fonte]Desta fontiña à beira froleada
sentado à sombra dun choron estou,
doído o peito, a alma esconsolada,
triste morrendo pouco a pouco vou[1].
Variedades
[editar | editar a fonte]Hai diferentes especies de choróns:
- S. babylonica (con variedades de xardín, en especial a variedade "Crispa" , de follas espirais e porte estreito e lanzal; a variedade "Tortuosa k,;jb k jbkj;jk", ten follas e pólas tortas),
- S. alba "pendula" : diferénciase da S. babylonica pola cor das ramas, que neste salgueiro é branca, mentres na S. babylonica é amarela.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Cantiga recolleita por Marcial Valladares Núñez (1884): Diccionario gallego-castellano, Santiago, Imp. Seminario Conciliar
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Outros artigos
[editar | editar a fonte]Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Salgueiro chorón |