Dinastía Xia

Historia da China
Os Tres Augustos e os Cinco Emperadores
2205 a.C.	Dinastía Xia
-1570	Dinastía Shang
-1046	Dinastía Zhou
-722	Primaveras e Outonos
-453	Reinos combatentes
-221	Dinastía Qin
-206	Dinastía Han occidentais
9	Dinastía Xin
25	Dinastía Han orientais
220	Tres Reinos
265	Dinastía Jin e
304	Dezaseis Reinos
420	Dinastías do Norte e do Sur
581	Dinastía Sui
618	Dinastía Tang
690	Dinastía Zhou
907	As Cinco Dinastías e os Dez Reinos
960	Dinastía Song
907	Dinastía Liao
1032	Dinastía Xixia
1115	Segunda dinastía Jin
1234	Dinastía Yuan
1368	Dinastía Ming
1644	Dinastía Qing
1912	República da China
1949	República popular
	Taiwan

Este artigo amosa escritos chineses. Sen o soporte axeitado, o texto pode mostrar símbolos sen sentido, coma caixas, marcas e outros.

A dinastía Xia (chinés: 夏, pinyin: Xià, Wade-Giles: Hsia), que segundo as crónicas chinesas durou dende o século XXI a. C. ao século XVI a. C., é considerada como a primeira dinastía na historia chinesa. As memorias históricas de Sima Qian recollen os nomes dos 17 reis desta dinastía. Foi seguida pola dinastía Shang e, segundo o relato de Sima Qian, precedida polo período lendario dos tres augustos e cinco emperadores.

O carácter 夏 desta dinastía forma parte do nome da rexión chinesa actual de Ningxia, e aparece tamén no nome poético da China Huáxià (華夏).

Con anterioridade ás escavacións feitas en 1928 en asentamentos da idade de bronce en Anyang, provincia de Henan, non había indicios arqueolóxicos da existencia dos Xia. Daquela, numerosas escavacións confirman a existencia dunha cultura do bronce que pode identificarse cos Xia. En 1959, escaváronse as ruínas de Erlitou, na cidade de Yanshi (Henan), nas que se atoparon dous grandes pazos e que se cre que puido ser a capital da dinastía. Segundo a datación co carbono-14 poden pertencer ao ano -2100 ou -1800.

Independentemente da verosimilitude das historias lendarias sobre os reis Xia que aparecen escritas en crónicas moi posteriores, coma a de Sima Qian, pódese considerar á civilización Xia coma un período evolutivo de transición entre as culturas neolíticas, coma a de Longshan, e a sociedade urbana dos Shang. Na interpretación marxista da historia que fora habitual na República Popular Chinesa, a sociedade Xia está considerada unha sociedade escravista.

O territorio controlado polos Xia abarcaría aproximadamente a actual provincia de Henan e parte do oeste de Shandong e do sur de Hebei.

Segundo as crónicas chinesas, antes da dinastía Xia establecérase unha especie de alternancia no poder entre as varias tribos que ocupaban a zona. Á morte de Yu o Grande, primeiro emperador da dinastía, debía sucedelo no poder a tribo Yi, mais foi o seu fillo Qi o que se fixo co poder. As demais tribos declararon a guerra aos Xia que, tras vencelas, instaurou a dinastía. Non obstante, os demais pobos non admitirían este control dos Xia, polo que as guerras serían constantes. O derradeiro rei Xia, Jie (桀, Jié), foi un tirano, cuxo reinado cruel acabou coa derrota militar ante os Shang, pobo procedente do leste, cuxo líder, Tang (湯, Tāng), fundou a nova dinastía.

Segundo As memorias históricas de Sima Qian, os dezasete soberanos da dinastía Xia foron os siguintes:

O nome do reinado é ás veces precedido polo da dinastía. Por exemplo: Xia Yu (夏禹).

• Historia da China.

• Breve cronoloxía histórica da China
• Outro cadro cronolóxico da historia da China