blink-182

Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde novembro de 2016.)

Este artigo (ou sección) está desactualizado(a). A información fornecida mudou ou é insuficiente.

blink-182
blink-182
Orixe	San Diego (California), Estados Unidos
Período	1992–2005 2009–presente
Xénero(s)	pop punk, rock alternativo, skate punk
Selo(s) discográfico(s)	Filter Records Kung Fu Records Grilled Cheese Cargo Music MCA Geffen Interscope Independente
Membros	Tom Delonge Mark Hoppus Travis Barker
Antigos membros	Scott Raynor Matt Skiba
Na rede
blink-182

blink-182 é unha banda de rock estadounidense formada en 1992 en Poway, California. O grupo está composto por Mark Hoppus (vocal e baixo), Travis Barker (batería) e Matt Skiba (guitarra e vocais). Recoñecida polo seu son pop punk enerxético e letras divertidas e moitas veces adolescentes, a blink-182 converteuse nunha das bandas máis influentes da escena punk rock dos anos 1990 e 2000

A banda naceu en 1992, en Poway, un dos barrios de San Diego, concretamente onde Tom DeLonge e Scott Raynor coñeceron a Mark Hoppus, un rapaz de Ridgecrest, California. Os tres decidiron formar unha banda. Tras consideraren un número de nomes, como “Duct Tape” (Cinta para canos), acordaron chamárense simplemente Blink. So este nome, o 27 de abril de 1993, Blink lanzou un EP coñecido como Flyswatter (Matamoscas). Esta demo foi gravada usando un boombox, un gravador caseiro, no garaxe de Scott, así se explica a pobre calidade de son.

Antes do final dese ano, a banda realizou outra demo casete coñecida como Buddha, lanzada por Filter Records. Na gravación incluíuse "The Girl Next Door", cover da banda de punk Screeching Weasel. Tras o lanzamento desta demo, a banda viuse implicada nunha polémica cunha banda techno de Irlanda, que aseguraba ter o copyright do nome da banda, Blink. Para evitaren males maiores, o trío decidiu engadir o número 182. Moitas teorías sobre a orixe do nome, sobre todo do 182, xurdiron entre o público. Unha delas, a máis célebre e difundida é a que asegura que 182 é o número de veces que Al Pacino di a palabra fuck ("foder" en galego) en O prezo do poder. Porén, a banda reiterou en varias ocasións que o número non significa nada en especial, e que foi escollido ao chou.

A banda comezou a facerse un nome na escena punk rock de principios dos 90, que viviu o seu auxe particular en 1994, co lanzamento de tres dos discos máis importantes do punk rock moderno: Dookie, de Green Day; Smash, de The Offspring e Punk in Drublic, de NOFX. A banda coñeceu aos veteranos The Vandals durante un concerto con Unwritten Law, e axudaron a blink-182 a emerxer con forza na escena punk de San Diego grazas a que The Vandals os incluíron en moitos dos seus concertos. Máis tarde, blink-182 agradecéullelo relanzando a súa vella demo remasterizada Buddha mediante Kung Fu Records, selo de Joe Escalante, baixista de The Vandals. Amais, a banda apareceu nunha morea de vídeos promocionais de surf, skate e snowboard. Precisamente, unha compañía australiana de roupa destes deportes, Billabong, (unha das máis importantes do mundo hoxe en día) comeza a patrocinar a banda. Tamén, un dos primeiros logos da banda era un B, lanzado conxuntamente por blink-182 e Billabong aproveitando o xogo de comezar os seus nomes pola mesma letra.

En 1994, a banda, xa como blink-182, fichou por Cargo Music, selo independente de punk rock de San Diego, para lanzar o seu primeiro álbum de estudio, chamado Cheshire Cat, lanzado con Grilled Cheese Records, filial de Cargo. O álbum contiña varias novas versións das cancións que aparecían en Buddha e os seus sinxelos "M+M's" e "Wasting Time", alén doutras cancións moi populares nos concertos da banda como Carousel.

Antes de embarcarse no seu novo álbum, a banda participou no Warped Tour de 1996 canda bandas como NOFX e Pennywise. Após mudarse a Encinitas, California, a banda fichou por MCA Records para gravar Dude Ranch co produtor Mark Trombino e lanzado á súa vez por MCA e Cargo (sería o seu derradeiro material con blink-182). O álbum foi un éxito cando os dous sinxelos Josie e Dammit ascenderon ao cume das listas de éxitos estadounidenses e o disco logra o disco de platino.

• Tom Delonge – Guitarra, vocalista, e coros (1992-2005 / 2009-presente).
• Mark Hoppus – Baixo, vocalista, e coros (1992-2005 / 2009-presente).
• Travis Barker – Batería (1998-2005 / 2009-presente).

• Scott Raynor – Batería (1992-1998).

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Blink-182

Este artigo sobre música é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.  Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír.