Campionato do Mundo de Baloncesto

Campionato do Mundo de Baloncesto

Tipo	competição de basquetebol (pt)
Deporte	baloncesto
Organizador	Federación Internacional de Baloncesto
Número de participantes	32 (2019)
Localización  e  Datas
Area de operación	mundial
Vixencia	1950 –
Período de ocorrencia	4
Outro
Páxina web oficial	fiba.basketball

A Copa do Mundo de Baloncesto da FIBA, tamén coñecido como Mundial de Baloncesto da FIBA ou simplemente Mundial de Baloncesto, coñecida entre os anos 1950 e 2010 coma Campionato do Mundo da FIBA, é un torneo internacional de baloncesto organizado pola Fédération Internationale de Basket-ball — FIBA. O torneo tivo lugar cada catro anos dende 1950, agás en dúas ocasións.

A Copa do Mundo de Baloncesto da FIBA foi creada nun Congreso Mundial da FIBA nos Xogos Olímpicos de 1948 en Londres.^[1] O secretario xeral da FIBA Renato William Jones instou á FIBA a formar un Campionato do Mundo similar á Copa do Mundo de Fútbol, que tivera lugar cada catro anos entre Olimpíadas. O Congreso da FIBA, vindo o éxito que tivo o torneo olímpico con 23 equipos daquel ano, aceptou a proposta. O torneo comezou en 1950 na Arxentina, e foi precisamente a selección anfitrioa a que se proclamou gañadora.

Os primeiros cinco torneos tiveron lugar en América do Sur, e os equipos americanos dominaron o torneo, gañando oito de nove medallas nos tres primeiros campionatos. Polo ano 1963, equipos do Leste (a Unión Soviética) e o Sueste de Europa (Iugoslavia) comezaron a alcanzar ás seleccións americanas. Entre 1963 e 1990, o torneo foi dominado polas seleccións de Estados Unidos, a Unión Soviética, Iugoslavia e Brasil, quen entre todas conseguiron todas as medallas neses anos.

O Campionato do Mundo da FIBA de 1994 marcou o comezo dunha nova era, xa que participaron por primeira vez xogadores da National Basketball Association (NBA), e a Unión Soviética e Iugoslavia dividíronse en novos estados. Ese ano foi dominado polos Estados Unidos, mentres que Rusia e Croacia, antigos estados da URSS e Iugoslavia anteriormente, gañaron a prata e o bronce respectivamente. O Campionato de 1998 perdeu brillo xa que debido ó lockout da NBA da tempada 1998-99, os xogadores da NBA non puideron participar no torneo. Iugoslavia gañou a medalla de ouro por diante de Rusia, e uns Estados Unidos que xogaron con xogadores afeccionados.

En 2002, outras seleccións alcanzaron ós países que dominaban ata o momento. Iugoslavia, liderada por Peja Stojakovic dos Sacramento Kings e Dejan Bodiroga do FC Barcelona, gañou a final ante Arxentina, mentres que Alemaña, liderada polo xogador máis valorado do torneo, Dirk Nowitzki, conseguiu o bronce. Mentres tanto, a selección estadounidense, chea de xogadores da NBA, fracasou ó conseguir tan só o sexto posto. Esta nova era convenceu á FIBA para expandir o número de equipos a 24 para as edicións de 2006, 2010 e 2014.

En 2006, a emerxente España gañou a Grecia, na que foi a primeira participación nunha final para ambas seleccións. España converteuse na sétima selección en conseguir a medalla de ouro. Os Estados Unidos conseguiron a medalla de bronce tras derrotar a Arxentina no partido polo terceiro posto. En 2010, os Estados Unidos derrotaron na final a Turquía, conseguindo o seu primeiro ouro en 16 anos, mentres que Lituania conseguiu o bronce ó derrotar a Serbia.

Tras a edición de 2014, a FIBA ampliará o número de equipos de 24 a 32. Ademais, por primeira vez dende 1967, o torneo non se disputará no mesmo ano que a Copa do Mundo de Fútbol. Para facer posible este cambio, a Copa do Mundo de 2014 será seguida pola edición de 2019.

Dende 1967, o campión de cada torneo é galardoado co Trofeo Naismith, chamado así polo inventor do baloncesto James Naismith. O trofeo estivo planeado dende o primeiro Campionato do Mundo en 1950, pero non se levou a cabo ata 1965. O trofeo orixinal usouse dende 1967 ata 1994, e foi substituído na edición 1998 por un novo trofeo.^[2] O trofeo orixinal atópase na Fundación Pedro Ferrándiz, en España.^[3]

Dende o ano 2006 participan 24 equipos no torneo, divididos en catro grupos con seis equipos cada un.^[4] En caso de empate entre varios equipos, o desempate faise da seguinte forma:

1. Resultados dos partidos entre os equipos empatados
2. Diferenza de puntos nos partidos entre os equipos empatados
3. Diferenza de puntos total dos equipos empatados
4. Sorteo

Os catro primeiros clasificados de cada grupo (16 equipos en total) acceden á rolda final, unha fase de eliminación rápida. Esta fase comeza cos oitavos de final, seguidos por cuartos de final, semifinais de final. Os perdedores das semifinais disputan o partido pola medalla de bronce, mentres que os gañadores disputan a final para loitar pola medalla de ouro.

Ano	Sede (Fase/partido final)		Final				Disputa da medalla de bronce
			Vencedor	Marcador	Subcampión		3º lugar	Marcador	4º lugar
1950 Detalles	Arxentina (Buenos Aires)		Arxentina	64 – 50	Estados Unidos		Chile	51 – 40	Brasil
1954 Detalles	Brasil (Río de Xaneiro)		Estados Unidos	62 – 41	Brasil		Filipinas	66 – 60	Francia
1959 Detalles	Chile (Santiago)		Brasil	81 – 67	Estados Unidos		Chile	86 – 85 Prórroga	Taiwán
1963 Detalles	Brasil (Río de Xaneiro)		Brasil	90 – 71	Iugoslavia		Unión Soviética	69 – 67	Estados Unidos
1967 Detalles	Uruguai (Montevideo)		Unión Soviética	71 – 59	Iugoslavia		Brasil	80 – 71	Estados Unidos
1970 Detalles	Iugoslavia (Ljubljana)		Iugoslavia	80 – 55	Brasil		Unión Soviética	62 – 58	Italia
1974 Detalles	Porto Rico (San Xoán)		Unión Soviética	82 – 79	Iugoslavia		Estados Unidos	83 – 70	Cuba
1978 Detalles	Filipinas (Manila)		Iugoslavia	82 – 81 Prórroga	Unión Soviética		Brasil	86 – 85	Italia
1982 Detalles	Colombia (Cali)		Unión Soviética	95 – 94	Estados Unidos		Iugoslavia	119 – 117	España
1986 Detalles	España (Madrid)		Estados Unidos	87 – 85	Unión Soviética		Iugoslavia	117 – 91	Brasil
1990 Detalles	Arxentina (Buenos Aires)		Iugoslavia	92 – 75	Unión Soviética		Estados Unidos	107 – 105 Prórroga	Porto Rico
1994 Detalles	Canadá (Toronto)		Estados Unidos	137 – 91	Rusia		Croacia	78 – 60	Grecia
1998 Detalles	Grecia (Atenas)		Iugoslavia	64 – 62	Rusia		Estados Unidos	84 – 61	Grecia
2002 Detalles	Estados Unidos (Indianapolis)		Iugoslavia	84 – 77 Prórroga	Arxentina		Alemaña	117 – 94	Nova Zelandia
2006 Detalles	Xapón (Saitama)		España	70 – 47	Grecia		Estados Unidos	96 – 81	Arxentina
2010 Detalles	Turquía (Istambul)		Estados Unidos	81 – 64	Turquía		Lituania	99 – 88	Serbia
2014 Detalles	España (Madrid)		Estados Unidos	129 – 92	Serbia		Francia	95 – 93	Lituania
2019 Detalles	China (Pequín)		España	95 - 75	Arxentina		Francia	67 – 59	Australia
2023 Detalles

• Sitio oficial da FIBA Arquivado 04 de novembro de 1996 en Wayback Machine. (en inglés)