Iraupen laburreko oroimen

Iraupen laburreko oroimena informazioa oroimenean aldi baterako soilik (30 bat segundo inguru) gordetzeko aukera ematen duten funtzio mentalen multzoa da. Ondoren, informazio hori, iraupen luzeko oroimenean finkatzen ez bada, galdu egiten da.^[1]

Iraupen laburreko oroimenaren iraupena zenbait segundotan estimatzen da, eta edukierari dagokionez, 7±2 elementuko zifra onartu ohi da. Aitzitik, iraupen luzeko oroimenak mugarik gabe biltegiratzen du ustez mugagabea izan daitekeen informazio kopuru bat.

Informazioaren biltegiratzean eta manipulazioan esku hartzen duten egiturei eta prozesuei erreferentzia egiten dien "memoria operatibotik" bereizi behar da iraupen laburreko oroimena.

Tarnowek neuronak aktibatzeko mekanismoek iraupen laburreko oroimenean esku hartzen dutela proposatu zuen, terminal presinaptikoetan erraz aska daitezkeen besikulen populazioa murriztea eragiten dutenak.^[2] Terminal presinaptiko gutxituak aktibatzeko ereduak iraupen luzeko oroimen-marra edo -aztarna adierazten du, eta murrizketa bera epe laburreko memoria da. Aktibazio neuronala murrizten denean, endozitosiak oroimenaren gainbehera eragiten du epe laburrean. Endozitosia osatzen bada (hau da, oroitzapena berriro aktibatzen ez bada), sinapsiaren osteko terminal akituak aktibatzeko eredua desagertu egiten da, eta, horrekin batera, iraupen laburreko oroimena desagertzen da. Iraupen luzeko oroimena aktibazio neuronaleko eredu metaegonkor gisa mantentzen da (epe luzerako potentziazioa).

Artikulu hau psikologiari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz.