Sighetu Marmației

En 1910 oni nombris 21 370 loĝantojn (hungarojn, judojn, rumanojn, germanojn); en 1992 42 585 (rumanojn, 19 % da hungaroj).

Ĝia unua mencio skriba datiĝas de 1308 inter la saltransportaj urboj. Fine de 1914 la rusoj okupis la urbon, sed la hungaroj iom poste reokupis ĝin. En 1919 laŭ la novaj limoj la urbo apartenis al Ĉeĥoslovakio, ĉar spite tion, ke la urbo situas en la maldekstra flanko de Tiso, ankaŭ la fervojo tie konstruiĝis (tamen la plejparto en la dekstra flanko), tial la tutan fervojon kaj la urbon ricevis la ĉeĥoj. Tio estis absurda, pro tio Ĉeĥoslovakio rezignis la urbon kaj la maldekstran flankon, kie estis ankaŭ iom da fervoja trako. Ĝis 1919 kaj inter 1940 kaj 1944 la urbo apartenis al Hungario (Máramaros vármegye). En 1922 koncertis en la urbo Béla Bartók. En majo 1944 estis forportitaj de tie 38 mil judoj en ekstermajn tendarojn. De 1949 funkciis tie politika prizono, en kiu estis malliberuloj inter aliaj Iuliu Maniu, eksĉefministro, kaj Áron Márton, katolika episkopo. La iama malliberejo estas ekde 1994 muzeo pri la memoro de la viktimoj de komunismo kaj kontraŭkomunisma rezistado.

• Magyar nagylexikon, 1–18, 1993–2004, Budapest.

• Listo de gravaj personoj de Sighetu Marmației

• Urba retejo
• Popolnombrado 2002 Arkivigite je 2007-10-12 per la retarkivo Wayback Machine

•  
  Situo en la distrikto
•  
  La urba blazono
•  
  Tombejo de la Ruĝa Armeo ĉe Sighetu Marmației
•  
  La sinagogo en Sighetu Marmației
•  
  La historia centro