Paolo Giovio

Paŭlo Ĝovjo (naskiĝis la 19-an de aprilo 1483 - mortis la 11-an de decembro 1552) estis itala kuracisto, historiisto kaj biografiisto. Li estas plej konita pro sia kroniko de la italaj militoj. Liaj raportoj pri multaj bataloj konsistigas unu el la plej signifaj historiaj fontoj de tiu periodo.

Paulus Giovius (1483-1552)
Episkopo de Nocera
Persona informo
Paolo Giovio
Naskiĝo	19-a de aprilo 1483 en Como,  Italio
Morto	11-a de decembro 1552 en Florenco,  Italio
Religio	katolika eklezio vd
Lingvoj	latina • itala vd
Loĝloko	Giovio Musaeum vd
Ŝtataneco	Duklando de Milano vd
Alma mater	Universitato de Padovo Universitato de Pavio
Familio
Gefratoj	Benedetto Giovio (en) vd
Profesio
Okupo	katolika episkopo (1533–) muzeologo humanisto kuracisto biografo historiisto vd
Laborkampo	Administration and management of the church (en) , medicino, historiografio kaj humanismo vd
Aktiva en	Padovo • Pavio • Milano vd
Aktiva dum	1505–1552 vd
Verkado
Verkoj	Descriptio Larii Lacus vd
Postenoj Postenoj dioceza episkopo (1528–1552) vd
vd	Fonto: Vikidatumoj
v • d • r

Preskaŭ nenion oni scias pri lia junaĝo. Lia familio devenis de Isola Comacina, apud la lago Como. Lia patro, juristo, mortis ĉirkaŭ 1500. Li estis edukita de sia pli aĝa frato, Francesco Giovio, kiu estis humanisto kaj historiisto. Kvankam li interesiĝis pri literaturo, li estis sendita al Padua por studadi medicinon. Li obtenis sian diplomon en 1511.

Giovio unue laboris kiel kuracisto en Como sed, post la disvolviĝo de pesto en tiu urbo, li transloĝiĝis al Romo, kie la papo Leono la 10-a igis lin instruiston pri morala filozofio kaj sekve pri natura filozofio, en la romia universitato. Li estis cetere kavalirigita de la papo. Giovio samtempe komencis verki historiajn eseojn.

En 1517, li fariĝis la persona kuracisto de la kardinalo Giulio de' Medici (estonta papo Klemento la 7-a). Li krome redaktis kelkajn eseojn, ekzemple la De optima victus ratione, en kiu li esprimas dubojn pri tiama farmacio. Klemento la 7-a igis lin episkopon de Nocera Inferiore.

En 1536, Giovio akiris personan vilaon ĉe la lago Como kaj nomis ĝin Museo, ĉar li enmetis tien sian kolekton da portretoj de famuloj. En 1549, la papo Paŭlo la 3-a nuligis lian episkopan titolon, kaj Giovio decidis transloĝiĝi al Florenco, kie li mortis en 1552.