Krucumo de Jesuo
La krucumo de Jesuo kaj lia rezultinta morto estas okazintaĵo kiu okazis dum la 1-a jarcento. Jesuo estis arestita, provita, kaj juĝita de Pontio Pilato por esti skurĝita, kaj finfine mortigita sur kruco. Kolektive referita kiel la Pasio, la liberiganta sufero de Jesuo kaj morto per krucumo reprezentas kritikan aspekton de la doktrino de saviĝo en kristana teologio. Kristanoj rigardas Jesuon kiel Mesion, kaj komprenas sian morton kiel necesan por la pardono de pekoj, doktrino ĝenerale konata kiel punpago.
La krucumo de Jesuo estas priskribita en ĉiuj kvar evangelioj, atestitaj de aliaj nuntempaj fontoj, kaj rigardita kiel historia okazintaĵo. Kristanoj kredas ke la sufero de Jesuo estis profetita en hebreaj skribaĵoj, kiel ekzemple en la kantoj de Jesaja pri la suferanta servisto. Laŭ la Nova Testamento, Jesuo estis arestita en Getsemano post la Lasta Vespermanĝo kun la dek du apostoloj, kaj devigita esti antaŭ kortumo de la Sinedrio, Pontio Pilato, kaj Herodo Antipas, antaŭ esti transdonita por krucumo. Post vipado, Jesuo estis mokita de romiaj soldatoj kiel la "reĝo de la judoj", vestitaj en purpura robo, kronita kun dornoj, batita kaj kraĉitaj. Jesuo tiam devis fari sian vojon al la loko de sia krucumo.
Jam ĉe Kalvario, Jesuo estis senvestigita kaj najlita al la trabo kaj pendigita inter du kondamnitaj ŝtelistoj. Laŭ la Evangelio de Marko, li eltenis la turmenton dum proksimume ses horoj, de la tria horo [Mk. 15:25] ĝis lia morto ĉe la naŭa horo [Mk.15: 34-37]. La soldatoj fiksis signon super lia kapo deklarante "reĝo de la judoj" en tri lingvoj, disigis sian veston kaj ofertis al li vinon miksitan kun vinagro por trinki, kaj poste trapikis sian flankon per lanco por esti certaj ke li mortis. La evangelioj mencias entute sep deklarojn kiujn Jesuo faris dum li estis krucumata, same kiel pluraj supernaturaj okazaĵoj kiuj okazis. Sekvante lian morton, lia korpo estis forigita de la kruco fare de Jozefo de Arimateo kaj entombigita en rok-hakita tombo, kun kunlaborado de Nikodemo.