Maria Leopoldina de Aŭstrio

 

En la 24-a de septembro 1816 la patro de Leopoldina estas informita ke Petro la 1-a (1798-1834) deziras alpreni habsburgan princinon kiel sian edzinon. Klemens von Metternich (1773-1859) sugestis tion, ke Leopoldina devus edziniĝi, ĉar estis ŝia fojo trovi edzon. Du ŝipoj estis preparitaj kaj en aprilo 1817 sciencistoj, pentristoj, ĝardenistoj kaj remburistoj, kune kun ĉiuj ties asistantoj, antaŭenvojaĝis al Rio-de-Ĵanejro, studis la historion kaj geografion de ŝia estonta hejmo kaj lernis la portugalan. Dum tiuj semajnoj, Maria Leopoldina skribis lernolibron, iu nura dokumento neniam antaŭe produktita de alia habsburga princino.

En la 13-a de majo 1817, Leopoldina prokuredziniĝis al Dom Petro el Braganzo, en Vieno. En la ceremonio de la geedziĝo, la fianĉo estis reprezentita de la onklo de Leopoldina, Arkiduko Karlo, Duko de Teschen (1771-1847). Ili enŝipiĝis en Livorno, en la 13-a de aŭgusto 1817 inter festoj kaj celebraĵoj, kaj post aventur-vojaĝo kiu daŭris 81 tagojn, Leopoldina alvenis al Rio-de-Ĵanejro en la 5-a de novembro kaj finfine konis sian edzino.

 

El malproksime, Petro principe ekestis al Leopoldina kiel perfekta, bonedukita kaj ĝentlemana, sed la realaĵo montris sin malsama. Dom Petro estis unujara pli juna ol Maria Leopoldina kaj kaj tute ne korespondis al la priskriboj faritaj de siaj propagandistoj. Li estis impulsiĝema kaj kolerema laŭ temperamento, kaj lia eduko tre modesta. Eĉ la parolata komunikado inter la geedza paro fariĝis malfacila, ĉar Petro apenaŭ parolis la francan kaj lia portugala estas priskribebla kiel vulgara.

Konservante la portugalan edukadon, kaj estante 18-jara, Petro el Braganzo kolektis dum sia vivo vicon da amaventuroj kaj ĉefe interesiĝis pri ĉevalrajdado kaj amdemandoj, sed, en 1817 (la jaro kiam li edziĝis al Leopoldina) li vivis kvazaŭ edziĝe kun la franca dancistino Noemie Thierry, kiu finfine estas forigita el la kortego de sia patro unu jaro post la alveno de Leopoldina en Rio-de-Ĵanejro.

La juna paro ekloĝis en ses relative malgrandaj ĉambroj en la Quinta da Boa Vista, en kvartalo São Cristóvão, Rio-de-Janejro. La interna antaŭkorto kaj la vojo al la ĉevalejo ne estis pavimentataj kaj la tropikaj pluvoj rapide turnis ĉion en koton. Ĉie estis insektoj, inkluzive en la vestoj, ĉar la uniformoj kaj kortegaj vestaĵoj estis faritaj el veluro, kies pluŝoj putriĝis kaj fariĝis ŝimplena pro la varmo kaj humideco.

 

Maria Leopoldina tiam fariĝis la unua edziniĝa imperiestrino de Brazilo. Ŝi ankaŭ plenumis gravan rolon en la procezo kiu rezultis en la Deklaracio pri Sendependeco de Brazilo. En la 2-a de septembro 1822, nova dekreto kun novaj postuloj el Lisbono alvenis al Rio-de-Ĵanejro, kiam la princo Dom Petro estis ankoraŭ en San-Paŭlo. Leopoldina, avertita de José Bonifácio (1763-1838), kaj uzante sian povon kiel Princino-regentino, kunvenis kun la Konsilio de Ministroj. Ŝi decidis sendi al sia edzo la novaĵojn kune kun unu letero avertante lin por deklari la sendependecon de Brazilo kaj diris plue: "La frukto estas matura, kaj jen alvenis la tempo pri kolekto." La princo Dom Pedro deklaris la sendependencon de la lando ĉe la ricevo de tiu letero en la 7-a de septembro 1822.

Kiam lia patro, Johano la 6-a (1767-1826) mortis en la 10-a de marto 1826, Petro heredis la portugalan tronon kiel Petro la 4-a, kvankam li restis kiel Petro la 1-a de Brazilo. Maria Leopoldina do fariĝis edziniĝa imperiestrino de Brazilo kaj edzigniĝa Reĝino de Portugalio. Tamen, post du monatoj, Petro estas devigata rezigni la portugalan tronon al ties sep-jara filino, Maria la 2-a (1819-1853).

Leopoldina mortis en Rio-de-Ĵanejro, en 1826 dum naskado, en la sama jaro kiel ŝia bopatro, en la fino de jaro plenplena je eventoj por la Domo de Braganzo.

• Imperatriz D. Leopoldina do Brasil
• Indenpendência ou Morte - filmo pri la historio de la Sendependeco de Brazilo.
• Elterigo de la korpo de Petro la 1-a kaj ties edzino

• El imperio eres tú de Javier Moro

	Portalo pri Aŭstrio
	Portalo pri Homoj
	Portalo pri Historio de Brazilo
	Portalo pri Historio