Deng Xiaoping

Kun forta volforto kaj alta inteligenteco, la maljuniĝanta kamparano Deng povis iom post iom fariĝi la gvidanto de la plej popolriĉa lando de la mondo post la morto de Mao. Singarde transdonante sian subtenon ene de la Komunista Partio de Ĉinio, Deng sukcesis manipuli la laŭleĝan posteulon de MAO, Hua Guofeng, kaj forigis lin de la prezidanteco en 1980. Kontraste al antaŭaj ŝanĝoj de registaro en la lando, Deng permesis al Hua, kiu restis membro de la partia komitato, retiriĝi trankvile kaj tiele starigi precedencon en kiu detronigita gvidanto finas sian mandaton sen esti fizike vundita.

Post ekkaptado de potenco, Deng malaprobis la Kulturan Revolucion, komencante la periodon konatan kiel la Printempo de Pekino, periodo en kiu malferma kritiko de la sufero kaŭzita dum la Kultura Revolucio estis permesita. Li malfortigis la homojn, kiuj estis plifortigitaj post la revolucio, dum plifortigis la homojn, kiuj estis elpelitaj dum ĝi, kiel li estis.

Kvankam lia oficiala pozicio estis tre modesta (prezidanto de la centra-armea komitato de la partio), li anstataŭigis la sekretariojn sub li kaj estis fakte la plej potenca homo en povo.

Sub la regado de Deng, la ligoj de Ĉinio kun la Okcidento disvolviĝis en senprecedenca maniero. Li okazigis renkontiĝojn kun okcidentaj gvidantoj kaj eĉ vojaĝis al Usono por renkontiĝi kun prezidanto Jimmy Carter ĉe la Blanka Domo post kiam Usono interrompis diplomatiajn rilatojn kun Tajvano en 1979.

Alia atingo de Deng estis la interkonsento subskribita inter Britio kaj Ĉinio la 19-an de decembro 1984, interkonsento laŭ kiu Honkongo estus redonita al Ĉinio en 1997 kun la fino de la 99-jara lizkontrakto de la plej granda parto de la kolonia teritorio. Deng konsentis en la sama traktato konservi la kapitalisma sistemo sur la insulo sendifekta dum 50 jaroj de la momento de reunuiĝo kun Ĉinio. La devizo de la programo: "Unu lando, du metodoj", estis surmerkatigita inter la ĉinoj kiel ebla malfermo por la unuiĝo de Ĉinio kun Tajvano en la venontaj jaroj.

Aliĝante al la maoisma pensmaniero, Deng tamen ne disvolvis rilatojn kun Sovetunio, sekvante sian percepton, ke Sovetunio estas superpotenco egala en potenco al Usono, sed ĝia fizika proksimeco al Ĉinio endanĝerigas ĉi tiun lastan.

 

De 1978 ĝis sia morto en 1997, Deng gvidis ampleksajn ekonomiajn kaj politikajn reformojn kiuj inkludis la malfermon de la ĉina ekonomio al eksterlanda investo kaj subkontraktado, la malkolektivigo de la libera komerco, interalie en la Agrikultura industrio, kaj la renovigon de rilatoj kun la okcidenta mondo.

La reformoj kiujn li gvidis kaŭzis la masivan kreskon de ĉina MEP kaj faris Ĉinion unu el la plej influaj kaj potencaj ekonomiaj kaj politikaj potencoj en la mondo kaj ekde la mezo de la dua jardeko de la dudekunua jarcento la plej granda ekonomia potenco de la mondo laŭ terminoj de aĉetpovo.

Demandite pri la kolizio inter komunismo kaj la libera merkato, Deng diris: "Ne gravas ĉu la kato estas blanka aŭ nigra. Bona kato kaptas musojn."

La Vojaĝo Suden de Deng Xiaoping (ĉine: 邓小平南巡), aŭ la vojaĝo suden en 1992 (ĉine: 九二南巡), estis la vojaĝo fare de Deng Xiaoping, la iama ĉefa gvidanto de Ĉinio, en sudan Ĉinion, inkluzive de Ŝenĵeno, Ĝuhaj, Kantono kaj Ŝanhajo, de la 18-a de januaro ĝis la 21-a de februaro 1992. La paroloj kaj rimarkoj faritaj de Deng dum la vojaĝo rekomencis kaj plifortigis la plenumadon de lia programo "Reformoj kaj Malfermo"