Catulle Mendès

Post infanaĝo kaj adoleskaĝo en Tuluzo, li alvenis en Parizo en 1859 kaj rapide iĝis unu de la protektatoj de la poeto Théophile Gautier. Li tuj ekhavis fifamecon pro la publikigo de sia Roman d'une nuit en la La Revue fantaisiste (1861), pro kiu li estis kondamnita al unumonata malliberigo kaj monpuno.

En 1866 Mendès geedziĝis kun Judith Gautier, la pli juna filino de lia mentoro Théophile. Ili baldaŭ apartiĝis, kaj en 1869 li komencis kunvivi kun la komponistino Augusta Holmès kun kiu li havis kvin infanojn. La paro disiĝis en 1886, kaj li poste geedziĝis kun la poetino Jeanne Nette, kiu devis esti sia lasta kunulino.

Frue dum la mateno de la 8-a de februaro 1909, la korpo de Mendès estis malkovrita en la subtraka pasejo de Saint Germain.

Li estis aliancita kun la Parnasa skolo ekde la komenco de la movado kaj montris specialan metrikan kapablon en sia unua volumo de poemoj Philoméla (1863). Liaj kritikistoj notis ke la eleganta verso de liaj pli postaj volumoj estas eminenta prefere per lerta imito de malsamaj verkistoj ol de iu konsiderinda originaleco. Al la ĉiuflankeco kaj al fekundeco de la talento de Mendès estas montritaj liaj kritikaj kaj dramecaj skribaĵoj, inkluzive de pluraj libretoj, kaj en liaj romanoj kaj noveloj. Oni konsideras lin reprezentanto de la jarcentfina (fr: fin-de-siècle) estetiko, kaj uzis serĉatan kaj brilan vortprovizon.

La ampleksa verko de Catulle Mendès preskaŭ forgesiĝis hodiaŭ. En letero al la redaktoro publikigita en Figaro (1 majo 1906), Catulle Mendès skribis, ke leginte "Les Religions et les Philosophies de l'Asie centrale" de grafo de Gobineau en 1868, li havis la ideon de teatraĵo pri la Persa poeto kaj ano de la Báb-nomo Tahéreh (ankaŭ nomita Tahirih aŭ Qurrat al-´Ain)^[2]. Li ankaŭ verkis erotikajn verkojn kiuj daŭrigas la francan tradicion de la libertina conte.

Catul Mendes, kelkaj verketoj, trad. Stéphane Verstaevel-Magnier, eld. , ISBN

(en) Virtual International Authority File (VIAF): 34460397