Pierre de Ronsard
Aspekto
Pierre de Ronsard | |||||
---|---|---|---|---|---|
Portreto de Pierre de Ronsard ĉirkaŭ 1620 laŭ anonima artisto ~ Belarta Muzeo en Blois (blŭA)
| |||||
Persona informo | |||||
Pierre de Ronsard | |||||
Naskiĝo | 11-an de septembro 1524 en La Possonnière Castle | ||||
Morto | 27-an de decembro 1585 (61-jaraĝa) en La Riche | ||||
Religio | katolika eklezio vd | ||||
Etno | Francoj vd | ||||
Lingvoj | meza franca • franca vd | ||||
Ŝtataneco | Francio vd | ||||
Alma mater | Universitato de Parizo vd | ||||
Subskribo | |||||
Familio | |||||
Patro | Louis de Ronsard (en) vd | ||||
Patrino | Jeanne Chaudrier (en) vd | ||||
Gefratoj | Claude de Ronsard, Seigneur de la Poissonière (en) , Charles de Ronsard (en) kaj Louise de Ronsard (en) vd | ||||
Edz(in)o | – | ||||
Parencoj | René des Roches (en) (patrina duonfrato) Claude de Fontbrenier (en) (patrina duonfrato) vd | ||||
Profesio | |||||
Okupo | poeto verkisto vd | ||||
Aktiva en | Francio vd | ||||
Aktiva dum | 1547– vd | ||||
| |||||
vd | Fonto: Vikidatumoj | ||||
Pierre de RONSARD (1-an de septembro 1524 - 27-an de decembro 1585) estas unu el la elstaraj francaj poetoj de la 16-a jarcento. Li naskiĝis je la unua de septembro 1524 en la nobeldomo La Poissonnière [La PŭasonjER] apud la vilaĝo Couture-sur-Loir en la nuna arondismento ĉirkaŭ Vendôme, kiu nun troviĝas nordoriente en la franca departemento Loir-et-Cher. Tiujn lokojn de la tiama regiono Vendômois li prikantis en siaj versaroj.
Verkoj
[redakti | redakti fonton]- Odoj (Odes, 1551–1552).
- La amoj de Casandra (Les Amours de Cassandre, 1552).
- La reĝa bokaĝo (Le bocage royal, 1554). Bokaĝo estas kutima pejzaĝo en Francio, kiu konsistas el heĝoj, kiuj deigas kampojn.
- La himnoj (Les Hymnes, 1556).
- Poemoj (Poèmes, 1560–1573).
- "La franciado" (La Franciade, 1572). Franciado (en la franca Franciade) estis la nomo, kiun oni donis en Francujo al la kvarjara periodo, fine de kiu oni aldonis tagon al la jaro por adapti la jarlibran tempon al la reala tempo.
- Diskurso pri nuntempaj miseroj (Discours sur les misères du temps, 1560).