Melgar de Yuso
| Melgar de Yuso | |||
|---|---|---|---|
 | |||
municipo en Hispanio  vd
| |||
|
|
| ||
| Flago | Blazono | ||
| Administrado | |||
| Poŝtkodo | 34467 | ||
| Demografio | |||
| Loĝantaro | 262 (2023) [+] | ||
| Loĝdenso | 10 loĝ./km² | ||
| Geografio | |||
| Geografia situo | 42° 15′ N, 4° 15′ U (mapo)42.253333333333-4.2544444444444Koordinatoj: 42° 15′ N, 4° 15′ U (mapo) [+] | ||
| Alto | 749 m [+] | ||
| Areo | 26 km² (2 600 ha) [+] | ||
| Horzono | UTC+01:00 [+] | ||
| |||
| |||
|
| |||
| Alia projekto | |||
 Vikimedia Komunejo Melgar de Yuso [+]
| |||
Melgar de Yuso [melGAR deĜUso] estas municipo en la oriento de la provinco Palencio, en la regiono Kastilio-Leono, Hispanio. Ĝi apartenas al la komarko El Cerrato.
Geografio
[redakti | redakti fonton]
Ĝia municipa teritorio okupas totalan areon de 26,58 km² kaj laŭ la demografia informo de la municipa censo fare de la INE en 2021, ĝi havis 254 loĝantojn. Ĝi perdis multajn loĝantojn dum la 20-a jarcento pro migrado al urbaj areoj, kiel ja okazis en multaj loĝlokoj de la regiono, fakte perdis 460 loĝantojn el la 1900-aj jaroj. Ĝi distas 38 km de Palencio, provinca ĉefurbo.
Historio
[redakti | redakti fonton]La areo apartenis unue al la Regno Kastilio. En Mezepoko okazis reloĝado en 988 fare de Fernán Mentález, vasalo de Fernán González, kiuj same reloĝigis aliajn proksimajn lokojn kiel Melgar de Fernamental (iam Melgar de Suso). Melgar de Yuso estis nomita iam "de los Caballeros" (de la Kavaliroj) pro sia proksimeco al la Jakoba Vojo kaj sia rilato kun la Ordeno de Santiago. Ĝi ricevis saman foruon kiel Melgar de Suso (nun Melgar de Fernamental) konfirmita de la grafo de Kastilio la 8an de septembro 988. Melgar de Yuso estis ĉefurbo de graflando, kies titulo estis havigita de Henriko la 4-a de Kastilio al Fadrique Enríquez de Mendoza. Estas iama fortikaĵo, nome la Palaco de Ramírez, nun privata loĝejo. Iam en Melgar de Yuso, estis fama Hospital Regional de Romeros, al kiu oni atribuis miraklajn kuracojn.
Aktualo
[redakti | redakti fonton]Tradiciaj enspezofontoj estis agrikulturo (cerealoj kaj vitejoj) kaj brutobredado (ŝafoj kaj kolombejoj). Lastatempe funkciado de servoj plej ekgravis, kune kun piedirado tra naturaj lokoj. De la historia pasinteco restis diversaj vizitindaj vidindaĵoj kiel la fasado de la kastelo, la preĝejo, la ermitejo ktp.