taŭgeco

Esperanto

Substantivo

Kazo	Ununombro	Plurnombro
Nominativo	taŭgeco	taŭgecoj
Akuzativo	taŭgecon	taŭgecojn

Vorterseparo

taŭg/ec/o.

Signifoj

[1] Eco de io, iu taŭganta: lingvo havanta nenian praktikan taŭgonZ; taksi ies taŭgecon por plenumi taskon.

Rimarkoj

Taŭgeco estas ideo pli vasta ol konveneco; konveni insistas pri ĝusta adaptiĝo de io al ĝia speciala uzo, taŭgi rilatas al ĉiuj ĝiaj uzoj: tetaso konvenas nur por trinki teon, sed ĝi taŭgas ankaŭ kiel ĉerpilo, mezurilo; servi kaj utili montras prefere la bezonon, kiun oni havas pri io aŭ la profiton, kiun io donas. Io, kio servas por ia celo, plej ofte taŭgas por ĝi, sed ne ĉiam: glacipeco povas servi kiel lenso al ludanta infano, sed ne taŭgas por tia uzo.

Ekzemploj

[1] Jam en 1894, Zamenhof definitive pruvis la taŭgecon de la sepjara (!) lingvo por altnivela literatura tradukado, per la Hamleto de Ŝekspiro.^[1]