facia

facia (plural facias)

1. Alternative form of fascia

• AFAIC

Attested in Vergilius around the 7th. century.^[1]

facia f (genitive faciae); first declension (Early Medieval Latin)

1. Alternative form of faciēs (“face”)

First-declension noun.

• see: faciēs

From Ottoman Turkish فاجعه (faci'a), from Arabic فَاجِعَة (fājiʕa). Compare Azerbaijani faciə.

• Audio:

  (file)

facia (definite accusative faciayı, plural facialar)

1. catastrophe, tragedy
   • 1935 November 13, “Facianın plânçosu: 24 ölü ve kayıb!”, in Cumhuriyet, Istanbul:

     Evvelki geceki Inebolu vapuru faciasının kurbanları hakkında yapılan tahkikat ve tetkikat ilk tahminlerin biraz mubalâğali olduğunu göstermiştir.

     (please add an English translation of this quotation)

• Nişanyan, Sevan (2002–) “facia”, in Nişanyan Sözlük
• Redhouse, James W. (1890) “فاجع”, in A Turkish and English Lexicon‎^[1], Constantinople: A. H. Boyajian, page 1358
• Avery, Robert et al., editors (2013), The Redhouse Dictionary Turkish/Ottoman English, 21st edition, Istanbul: Sev Yayıncılık, →ISBN