[go: up one dir, main page]
More Web Proxy on the site http://driver.im/

Latin

edit

Alternative forms

edit

Etymology

edit

From adiuvō (help, verb) +‎ -tor (agent suffix).

Noun

edit

adiūtor m (genitive adiūtōris); third declension

  1. helper, assistant
  2. deputy

Declension

edit

Third-declension noun.

singular plural
nominative adiūtor adiūtōrēs
genitive adiūtōris adiūtōrum
dative adiūtōrī adiūtōribus
accusative adiūtōrem adiūtōrēs
ablative adiūtōre adiūtōribus
vocative adiūtor adiūtōrēs

Derived terms

edit

Descendants

edit
  • French: adjuteur
  • Italian: adiutore
  • Polish: adiutor
  • Portuguese: adjutor
  • Romanian: ajutor
  • Spanish: adjutor
  • Malti : awditur

References

edit
  • adiutor”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers

Polish

edit

Alternative forms

edit

Etymology

edit

Learned borrowing from Latin adiūtor. First attested in 1621–1632.[1]

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /aˈdju.tɔr/
  • Rhymes: -utɔr
  • Syllabification: a‧diu‧tor

Noun

edit

adiutor m pers

  1. adjutor
    Synonym: pomocnik
    • 2008, “Działalność kancelarii odszkodowawczych z perspektywy insidera”, in Gazeta Ubezpieczeniowa[1], Agencja Wydawniczo-Promocyjna OPOKA:
      Funkcjonowanie certyfikowanych adiutorów nie ograniczałoby możliwości korzystania również z pomocy radców prawnych czy adwokatów ani nie blokowałoby możliwości ustanawiania innych dowolnie wybranych pełnomocników.
      The functioning of certified assistants would not limit the possibility of using the assistance of legal advisers or advocates, nor would it block the possibility of appointing other freely chosen proxies.

Declension

edit
edit
adjectives
nouns
verb

References

edit
  1. ^ Krystyna Siekierska (22.10.2014) “ADIUTOR”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]

Further reading

edit