toegeven
Dutch
[edit]Etymology
[edit]From toe (“towards”) + geven (“to give”).
Pronunciation
[edit]Verb
[edit]toegeven
- to admit
- Ik moet toegeven dat je gelijk hebt. ― I have to admit that you're right.
- Ze wilde niet toegeven dat ze een fout had gemaakt. ― She didn't want to admit that she made a mistake.
- Hij gaf toe te snel te hebben gereden. ― He admitted to driving too fast.
- to concede
- De partij moest toegeven na felle onderhandelingen. ― The party had to concede after fierce negotiations.
- Hij wilde niet toegeven op dat punt. ― He didn't want to concede on that point.
- Ondanks hun sterke inspanningen, moesten ze toegeven dat het andere team beter was. ― Despite their strong efforts, they had to concede that the other team was better.
Conjugation
[edit]| Conjugation of toegeven (strong class 5, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | toegeven | |||
| past singular | gaf toe | |||
| past participle | toegegeven | |||
| infinitive | toegeven | |||
| gerund | toegeven n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | geef toe | gaf toe | toegeef | toegaf |
| 2nd person sing. (jij) | geeft toe, geef toe2 | gaf toe | toegeeft | toegaf |
| 2nd person sing. (u) | geeft toe | gaf toe | toegeeft | toegaf |
| 2nd person sing. (gij) | geeft toe | gaaft toe | toegeeft | toegaaft |
| 3rd person singular | geeft toe | gaf toe | toegeeft | toegaf |
| plural | geven toe | gaven toe | toegeven | toegaven |
| subjunctive sing.1 | geve toe | gave toe | toegeve | toegave |
| subjunctive plur.1 | geven toe | gaven toe | toegeven | toegaven |
| imperative sing. | geef toe | |||
| imperative plur.1 | geeft toe | |||
| participles | toegevend | toegegeven | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||