imam

• imaum, iman (both archaic)

Borrowed from Arabic إِمَام (ʔimām, “leader”).

• IPA^(key): /ˈiːmɑːm/, /ɪˈmɑːm/

• Audio (Southern England):

  (file)

• Audio (Southern England):

  (file)

• Rhymes: -ɑːm

imam (plural imams)

2. (Islam) One who leads the salat prayers in a mosque.
   • 1901, John Payne, Alaeddin and the Enchanted Lamp:

     Now it chanced that in one of the mosques was an Imam. (footnote: The person specially appointed to lead the prayers of the congregation and paid out of the endowed revenues of the mosque to which he is attached)

   • 2001 May 10, London Review of Books:

     But then there's a Christian cleric and an imam on each of the country's three regional censorship boards, in Kaduna, Lagos and Onitsha, although more than one producer told me that the brown envelope worked the same magic here as in any other Nigerian Government department.

   • 2004 October 7, London Review of Books, page 3:

     In the 1980s, roughly six hundred young Algerian men, many of them protégés of Muslim Brothers from Egypt and Wahhabi imams from Saudi Arabia, went to Afghanistan to join the anti-Soviet jihad.

   • 2021 January 13, Bethan McKernan, “Turkey drought: Istanbul could run out of water in 45 days”, in The Guardian‎^[1]:

     The critically low level of rainfall in the second half of 2020 – approaching 50% year on year for November – led the religious affairs directorate to instruct imams and their congregations to pray for rain last month.

3. (usually capitalized) A Shi'ite Muslim leader descended from the prophet Muhammad and functioning as his spiritual successor.

   Hypernym: cleric

   1. (Twelver Shi'ism) One of the Twelve imams, descendants of Muhammad from the seventh to ninth centuries CE who lived exemplary lives.

• I'mma, Imma, Mami, imma, maim, mami

From Ottoman Turkish امام (imam), from Arabic إِمَام (ʔimām).

• IPA^(key): /iˈmam/

imam m (plural imamë, definite imami, definite plural imamët)

1. (Islam) imam

Other scripts

Cyrillic		имам
Abjad	classical sp	امام
	new sp	ایمام

Borrowed from Arabic إِمَام (ʔimām).

• Audio:

  (file)

imam (definite accusative imamı, plural imamlar)

1. (Islam) imam

Declension of imam
	singular	plural
nominative	imam	imamlar
definite accusative	imamı	imamları
dative	imama	imamlara
locative	imamda	imamlarda
ablative	imamdan	imamlardan
definite genitive	imamın	imamların

Possessive forms of imam
	nominative
	singular	plural
mənim (“my”)	imamım	imamlarım
sənin (“your”)	imamın	imamların
onun (“his/her/its”)	imamı	imamları
bizim (“our”)	imamımız	imamlarımız
sizin (“your”)	imamınız	imamlarınız
onların (“their”)	imamı or imamları	imamları
	accusative
	singular	plural
mənim (“my”)	imamımı	imamlarımı
sənin (“your”)	imamını	imamlarını
onun (“his/her/its”)	imamını	imamlarını
bizim (“our”)	imamımızı	imamlarımızı
sizin (“your”)	imamınızı	imamlarınızı
onların (“their”)	imamını or imamlarını	imamlarını
	dative
	singular	plural
mənim (“my”)	imamıma	imamlarıma
sənin (“your”)	imamına	imamlarına
onun (“his/her/its”)	imamına	imamlarına
bizim (“our”)	imamımıza	imamlarımıza
sizin (“your”)	imamınıza	imamlarınıza
onların (“their”)	imamına or imamlarına	imamlarına
	locative
	singular	plural
mənim (“my”)	imamımda	imamlarımda
sənin (“your”)	imamında	imamlarında
onun (“his/her/its”)	imamında	imamlarında
bizim (“our”)	imamımızda	imamlarımızda
sizin (“your”)	imamınızda	imamlarınızda
onların (“their”)	imamında or imamlarında	imamlarında
	ablative
	singular	plural
mənim (“my”)	imamımdan	imamlarımdan
sənin (“your”)	imamından	imamlarından
onun (“his/her/its”)	imamından	imamlarından
bizim (“our”)	imamımızdan	imamlarımızdan
sizin (“your”)	imamınızdan	imamlarınızdan
onların (“their”)	imamından or imamlarından	imamlarından
	genitive
	singular	plural
mənim (“my”)	imamımın	imamlarımın
sənin (“your”)	imamının	imamlarının
onun (“his/her/its”)	imamının	imamlarının
bizim (“our”)	imamımızın	imamlarımızın
sizin (“your”)	imamınızın	imamlarınızın
onların (“their”)	imamının or imamlarının	imamlarının

From Arabic إِمَام (ʔimām).

• IPA^(key): (Central, Balearic, Valencia) [iˈmam]

imam m (plural imams)

1. (Islam) imam

• “imam” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.

From Arabic إِمَام (ʔimām, “leader”).

imam c (singular definite imamen, plural indefinite imamer)

1. (Islam) imam

• “imam” in Den Danske Ordbog

From Arabic إِمَام (ʔimām, “leader”).

• Audio:

  (file)

imam m (plural imams, diminutive imampje n)

1. (Islam) imam

• imâm

Borrowed from Arabic إِمَام (ʔimām).

• IPA^(key): /i.mam/

• Audio:

  (file)

imam m or f by sense (plural imams)

1. imam

• “imam”, in Trésor de la langue française informatisé [Digitized Treasury of the French Language], 2012.

From Malay imam, from Arabic إمام (ʔimām, “leader, imam”).

• IPA^(key): /i.mam/
• Hyphenation: i‧mam

imam

1. (Islam) imam
2. (Catholicism) priest
3. (rare) leader

   Synonym: pemimpin

• “imam” in Kamus Besar Bahasa Indonesia, Jakarta: Agency for Language Development and Cultivation – Ministry of Education, Culture, Research, and Technology of the Republic of Indonesia, 2016.

From Arabic إِمَام (ʔimām, “leader”).

• IPA^(key): /iˈmam/
• Rhymes: -am
• Hyphenation: i‧màm

imam m (invariable)

1. (Islam) imam

   Synonyms: iman, imano

• Imma, mima

īmam

1. accusative feminine singular of īmus

• IPA^(key): /ˈi.mam/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -imam
• Syllabification: i‧mam

From Arabic إِمَام (ʔimām, “leader”).

imam m pers

1. (Islam) imam (“a Shi'ite Muslim leader”)

• mufti

See the etymology of the corresponding lemma form.

imam

1. first-person singular present of imać

• imam in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• imam in Polish dictionaries at PWN

Borrowed from Ottoman Turkish امام (“imam”), from Arabic إِمَام (ʔimām, “leader”).

• IPA^(key): /i.ˈmam/
• Rhymes: -am
• Hyphenation: i‧mam

imam m (plural imami)

1. (Islam) imam

Borrowed from Ottoman Turkish امام (imam), from Arabic إِمَام (ʔimām).

ìmām m (Cyrillic spelling ѝма̄м)

1. (Islam) imam

See the etymology of the corresponding lemma form.

imam (Cyrillic spelling имам)

1. first-person singular present of imati (I have)

imam

1. first-person singular present of imeti

From Arabic إِمَام (ʔimām, “leader”).

• IPA^(key): /iˈmam/ [iˈmãm]
  • Rhymes: -am
  • Syllabification: i‧mam
• IPA^(key): /iˈman/ [iˈmãn]
  • Rhymes: -an

imam m (plural imames)

1. (Islam) imam

• “imam”, in Diccionario de la lengua española [Dictionary of the Spanish Language] (in Spanish), online version 23.7, Royal Spanish Academy [Spanish: Real Academia Española], 2023 November 28

• Audio (Kenya):

  (file)

imam (n class, plural imam)

1. Alternative form of imamu

From Arabic إِمَام (ʔimām, “leader”).

imam c

1. (Islam) imam

• imam in Svensk ordbok (SO)
• imam in Svenska Akademiens ordlista (SAOL)
• imam in Svenska Akademiens ordbok (SAOB)

• imma, mima

• iman

Borrowed from Arabic إِمَام (ʔimām, “leader”), possibly through English or Philippine languages spoken mostly by Muslims.

• (Standard Tagalog)
  • IPA^(key): /ʔiˈmam/ [ʔɪˈmam] (prescriptive from Arabic)
    • Rhymes: -am
  • IPA^(key): /ˈʔimam/ [ˈʔiː.mɐm]
    • Rhymes: -imam
• Syllabification: i‧mam

imám or imam (Baybayin spelling ᜁᜋᜋ᜔) (Islam, theology)

1. imam

• “imam”, in Pambansang Diksiyonaryo | Diksiyonaryo.ph, Manila, 2018

• mami

From Ottoman Turkish امام (imam), from Arabic إِمَام (ʔimām).

imam (definite accusative imamı, plural imamlar)

1. (Islam) imam

Inflection
Nominative	imam
Definite accusative	imamı
	Singular	Plural
Nominative	imam	imamlar
Definite accusative	imamı	imamları
Dative	imama	imamlara
Locative	imamda	imamlarda
Ablative	imamdan	imamlardan
Genitive	imamın	imamların
Possessive forms Nominative Singular Plural 1st singular imamım imamlarım 2nd singular imamın imamların 3rd singular imamı imamları 1st plural imamımız imamlarımız 2nd plural imamınız imamlarınız 3rd plural imamları imamları Definite accusative Singular Plural 1st singular imamımı imamlarımı 2nd singular imamını imamlarını 3rd singular imamını imamlarını 1st plural imamımızı imamlarımızı 2nd plural imamınızı imamlarınızı 3rd plural imamlarını imamlarını Dative Singular Plural 1st singular imamıma imamlarıma 2nd singular imamına imamlarına 3rd singular imamına imamlarına 1st plural imamımıza imamlarımıza 2nd plural imamınıza imamlarınıza 3rd plural imamlarına imamlarına Locative Singular Plural 1st singular imamımda imamlarımda 2nd singular imamında imamlarında 3rd singular imamında imamlarında 1st plural imamımızda imamlarımızda 2nd plural imamınızda imamlarınızda 3rd plural imamlarında imamlarında Ablative Singular Plural 1st singular imamımdan imamlarımdan 2nd singular imamından imamlarından 3rd singular imamından imamlarından 1st plural imamımızdan imamlarımızdan 2nd plural imamınızdan imamlarınızdan 3rd plural imamlarından imamlarından Genitive Singular Plural 1st singular imamımın imamlarımın 2nd singular imamının imamlarının 3rd singular imamının imamlarının 1st plural imamımızın imamlarımızın 2nd plural imamınızın imamlarınızın 3rd plural imamlarının imamlarının
Predicative forms Singular Plural 1st singular imamım imamlarım 2nd singular imamsın imamlarsın 3rd singular imam imamdır imamlar imamlardır 1st plural imamız imamlarız 2nd plural imamsınız imamlarsınız 3rd plural imamlar imamlardır

From Arabic إِمَام (ʔimām).

• IPA^(key): [iˈmɑm]
• Hyphenation: i‧mam

imam

1. (Islam) imam
2. (literary) leader