bani

bani

1. plural of ban (currency)

• AIBN, Bain, Bian, Bina, IBAN, Iban, Nabi, bain, nabi, naib

From Arabic بَانِي (bānī).

• IPA^(key): [bɑːˈni]
• Hyphenation: ba‧ni

• Audio:

  (file)

bani (definite accusative banini, plural banilər)

1. (somewhat higher register) founder

   Synonyms: təsisçi, qurucu

Declension of bani
	singular	plural
nominative	bani	banilər
definite accusative	banini	baniləri
dative	baniyə	banilərə
locative	banidə	banilərdə
ablative	banidən	banilərdən
definite genitive	baninin	banilərin

Possessive forms of bani
	nominative
	singular	plural
mənim (“my”)	banim	banilərim
sənin (“your”)	banin	banilərin
onun (“his/her/its”)	banisi	baniləri
bizim (“our”)	banimiz	banilərimiz
sizin (“your”)	baniniz	baniləriniz
onların (“their”)	banisi or baniləri	baniləri
	accusative
	singular	plural
mənim (“my”)	banimi	banilərimi
sənin (“your”)	banini	banilərini
onun (“his/her/its”)	banisini	banilərini
bizim (“our”)	banimizi	banilərimizi
sizin (“your”)	baninizi	banilərinizi
onların (“their”)	banisini or banilərini	banilərini
	dative
	singular	plural
mənim (“my”)	banimə	banilərimə
sənin (“your”)	baninə	banilərinə
onun (“his/her/its”)	banisinə	banilərinə
bizim (“our”)	banimizə	banilərimizə
sizin (“your”)	baninizə	banilərinizə
onların (“their”)	banisinə or banilərinə	banilərinə
	locative
	singular	plural
mənim (“my”)	banimdə	banilərimdə
sənin (“your”)	banində	banilərində
onun (“his/her/its”)	banisində	banilərində
bizim (“our”)	banimizdə	banilərimizdə
sizin (“your”)	baninizdə	banilərinizdə
onların (“their”)	banisində or banilərində	banilərində
	ablative
	singular	plural
mənim (“my”)	banimdən	banilərimdən
sənin (“your”)	banindən	banilərindən
onun (“his/her/its”)	banisindən	banilərindən
bizim (“our”)	banimizdən	banilərimizdən
sizin (“your”)	baninizdən	banilərinizdən
onların (“their”)	banisindən or banilərindən	banilərindən
	genitive
	singular	plural
mənim (“my”)	banimin	banilərimin
sənin (“your”)	baninin	banilərinin
onun (“his/her/its”)	banisinin	banilərinin
bizim (“our”)	banimizin	banilərimizin
sizin (“your”)	baninizin	banilərinizin
onların (“their”)	banisinin or banilərinin	banilərinin

• bənna
• bina

• “bani” in Obastan.com.

bani

1. Romanization of ᬩᬦᬶ

From French baigner.

• IPA^(key): [ˈbani]

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ani
• Hyphenation: ba‧ni

bani (present banas, past banis, future banos, conditional banus, volitive banu)

1. (transitive) to bathe

bani

1. first-person singular present of bana

bani

1. (reintegrationist norm) inflection of banir:
   1. first-person singular preterite indicative
   2. second-person plural imperative

From Romanian bani.

• IPA^(key): [ˈbɒni]
• Hyphenation: ba‧ni
• Rhymes: -ni

bani (plural banik)

1. ban (subdivision of Romanian leu)

Inflection (stem in long/high vowel, back harmony)
	singular	plural
nominative	bani	banik
accusative	banit	banikat
dative	baninak	baniknak
instrumental	banival	banikkal
causal-final	baniért	banikért
translative	banivá	banikká
terminative	baniig	banikig
essive-formal	baniként	banikként
essive-modal	—	—
inessive	baniban	banikban
superessive	banin	banikon
adessive	baninál	baniknál
illative	baniba	banikba
sublative	banira	banikra
allative	banihoz	banikhoz
elative	baniból	banikból
delative	baniról	banikról
ablative	banitól	baniktól
non-attributive possessive - singular	banié	baniké
non-attributive possessive - plural	baniéi	banikéi

Possessive forms of bani
possessor	single possession	multiple possessions
1st person sing.	banim	banijaim (or baniim)
2nd person sing.	banid	banijaid (or baniid)
3rd person sing.	banija	banijai (or banii)
1st person plural	banink	banijaink (or baniink)
2nd person plural	banitok	banijaitok (or baniitok)
3rd person plural	banijuk	banijaik (or baniik)

From Old Norse bani, from Proto-Germanic *banô. Cognate with English bane.

• IPA^(key): /ˈpaːnɪ/
• Rhymes: -aːnɪ

bani m (genitive singular bana, nominative plural banar)

1. death
2. killer, bane, slayer

• bana (verb)

• (Classical Latin) IPA^(key): /ˈba.niː/, [ˈbäniː]
• (modern Italianate Ecclesiastical) IPA^(key): /ˈba.ni/, [ˈbäːni]

banī

1. inflection of banus:
   1. nominative/vocative plural
   2. genitive singular

From Proto-Germanic *banô.

bani m

1. death
2. that which causes death
3. a killer, murderer

• Icelandic: bani
• Faroese: bani
• Norn: bani
• Norwegian Nynorsk: bane
• Old Swedish: bani
  • Swedish: bane
• Old Danish: banæ
  • Danish: bane
    • Norwegian Bokmål: bane

• “bani”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press

• ᛒᛆᚿᛁ (Runic)

From Old Norse bani, from Proto-Germanic *banô.

bani m

1. violent death
2. murderer

• Swedish: bane

baní class 1a (plural bóbaní class 2a)

1. who is (it)?

This noun needs an inflection-table template.

• bań (genitive plural)

• IPA^(key): /ˈba.ɲi/
• Rhymes: -aɲi
• Syllabification: ba‧ni

bani f

1. inflection of bania:
   1. genitive/dative/locative singular
   2. genitive plural

bani

1. inflection of banir:
   1. first-person singular preterite indicative
   2. second-person plural imperative

• IPA^(key): /banʲ/

• Audio:

  (file)

bani m pl

1. plural of ban (money)

• (money): lovele (slang), valută, biștari (slang), parale (slang), cașcaval (slang), mălai (slang)

From Proto-Malayo-Polynesian *wani.

bani

1. bee (insect)