aanblazen
Dutch
[edit]Etymology
[edit]From Middle Dutch aenblasen. Equivalent to aan + blazen.
Pronunciation
[edit]Verb
[edit]aanblazen
- (transitive) to kindle by means of breath or wind
- (transitive, figurative) to incite, to kindle
- (transitive) to inspire
Conjugation
[edit]| Conjugation of aanblazen (strong class 7, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | aanblazen | |||
| past singular | blies aan | |||
| past participle | aangeblazen | |||
| infinitive | aanblazen | |||
| gerund | aanblazen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | blaas aan | blies aan | aanblaas | aanblies |
| 2nd person sing. (jij) | blaast aan, blaas aan2 | blies aan | aanblaast | aanblies |
| 2nd person sing. (u) | blaast aan | blies aan | aanblaast | aanblies |
| 2nd person sing. (gij) | blaast aan | bliest aan | aanblaast | aanbliest |
| 3rd person singular | blaast aan | blies aan | aanblaast | aanblies |
| plural | blazen aan | bliezen aan | aanblazen | aanbliezen |
| subjunctive sing.1 | blaze aan | blieze aan | aanblaze | aanblieze |
| subjunctive plur.1 | blazen aan | bliezen aan | aanblazen | aanbliezen |
| imperative sing. | blaas aan | |||
| imperative plur.1 | blaast aan | |||
| participles | aanblazend | aangeblazen | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||