From Wiktionary, the free dictionary
From na- + kazać.
- IPA(key): /naˈka.zat͡ɕ/
- Rhymes: -azat͡ɕ
- Syllabification: na‧ka‧zać
nakazać pf (imperfective nakazywać)
- (transitive) to order, to command
Conjugation of nakazać pf
|
nakazać
|
nakażę
|
nakażemy
|
nakażesz
|
nakażecie
|
nakaże
|
nakażą
|
nakaże się
|
nakazałem, -(e)m nakazał
|
nakazałam, -(e)m nakazała
|
nakazałom, -(e)m nakazało
|
nakazaliśmy, -(e)śmy nakazali
|
nakazałyśmy, -(e)śmy nakazały
|
nakazałeś, -(e)ś nakazał
|
nakazałaś, -(e)ś nakazała
|
nakazałoś, -(e)ś nakazało
|
nakazaliście, -(e)ście nakazali
|
nakazałyście, -(e)ście nakazały
|
nakazał
|
nakazała
|
nakazało
|
nakazali
|
nakazały
|
nakazano
|
nakazałbym, bym nakazał
|
nakazałabym, bym nakazała
|
nakazałobym, bym nakazało
|
nakazalibyśmy, byśmy nakazali
|
nakazałybyśmy, byśmy nakazały
|
nakazałbyś, byś nakazał
|
nakazałabyś, byś nakazała
|
nakazałobyś, byś nakazało
|
nakazalibyście, byście nakazali
|
nakazałybyście, byście nakazały
|
nakazałby, by nakazał
|
nakazałaby, by nakazała
|
nakazałoby, by nakazało
|
nakazaliby, by nakazali
|
nakazałyby, by nakazały
|
nakazano by
|
niech nakażę
|
nakażmy
|
nakaż
|
nakażcie
|
niech nakaże
|
niech nakażą
|
nakazany
|
nakazana
|
nakazane
|
nakazani
|
nakazane
|
nakazawszy
|
nakazanie
|
- nakazać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- nakazać in Polish dictionaries at PWN