Saladén

Al Saladén^{[N 1]} o Ṣalāḥ ad-Dīn Yūsuf (in areb: صلاح الدين يوسف) e Selahedînê Eyûbî (in cûrd: سەلاحەدینی ئەییووبی), nèd a Tikrit dal 1138 e mort a Damâsc al 4 ed mèrz dal 1193 ^[1], l'è stè al prémm ra d'la dinastî ayyubida, ch'l à regnè in Egétt dal 1169 al 1250 e in Sîria dal 1174 al 1260. D'uréggin curda, Saladén l'à guidè äl canpâgn militèr musulmèn cåntra i divêrs Stèd Crusè.

L'à regnè in Egétt dal 1169 al 1193, Damâsc dal 1174 al 1193 e Alèp dal 1183 al 1193. Son nomm, an-Nāsir, in areb al vôl dîr quall ch'al ciapa la vitòria ed Dìo, Saladén la retitûdin dla Fêd. L'è cgnossó par èser stè al pió grand aversèri dî crusè e l’artigiàn dla vitòria a Hattin e dla riconquéssta ed Gerusalèm pr'i musulmàn dal 1187.

1. ↑ areb : ʾabū al-muẓẓafar ṣalāḥ ad-dīn al-malik an-nāṣir yūsuf ben najm ad-dīn al-ʾayyūbī ben šāḏī,
   أبو المظفر صلاح الدين "الملك الناصر" يوسف بن نجم الدين أيوب بن شاذي. Ciamad anc Salâh Ad-Dîn Al-Ayyûbî o Salaheddine.

• (IT) Saladino - Treccani

1. ↑ Robert 2 (2001), Saladin, p. 1852.