Dio
Quand as bacàja ed Dio, as dîs 'na parôla ch'la vén dal latén deus, deriv. da divus=luminåus. Al nomm al vén da la radîs *div/*dev, ch'al vré dîr un quèl cme "pén ed lûs" (anch'in grîg ai é δῖος - al genitîv ed Ζεύς [Zeus] l'è Διός [Diòs] -, al sanscrit dèvas e l'agetîv latén divus), al vrè dîr un quèl ed såura, trascendentèl.
La siänza ch'la dscårr ed Dio l'è la teologî (da teos, ch'al vôl dîr Dio e logos, dscåurs, strulgamänt).
La relaziån stra Dio e i ômen la tôl al nomm ed religiån. La radîs sanscrita, al parôl Divus i vôlen totti dîr lómm, parché dai ténp antîg fén al dé d'incû, chi dîs d'avair vésst Dio, l'à sänper vésst d'la lûs, e l'à vò sänper pès e tranquillitè.