G

G, g – sódma lëtra pòdstawòwégò łacyńsczégò alfabétu. Do III st. p.n.e. w łacëznie lëtra c òznacziwała równo zwãk [k], jak i [g]. Kòl III st. p.n.e. do lëtrë „c” òstała dołożonô niwnô liniô – pòwstała w ten spòsób nowô lëtra „g”.

Lëtrze ti òdpòwiôdô nôczãscy zwãk [ɡ] (jak w kaszëbiznie). We wespółczasnëch jãzëkach mòże oznôczac równak téż regã jinëch zwãków, na przëmiôr [dʒ], [d͡ʒ], [ʒ], [x].

W kaszëbsczim alfabéce je jednôstą lëtrą^[1].