طراحی منظومه ماهواره ای بهینه با استفاده از الگوریتم ژنتیک
عنوان مقاله: طراحی منظومه ماهواره ای بهینه با استفاده از الگوریتم ژنتیک
شناسه ملی مقاله: MAARS01_386
منتشر شده در همایش یافته های نوین در هوافضا و علوم وابسته در سال 1394
شناسه ملی مقاله: MAARS01_386
منتشر شده در همایش یافته های نوین در هوافضا و علوم وابسته در سال 1394
مشخصات نویسندگان مقاله:
مجتبی ابوالقاسمی - استادیار گروه مخابرات ،دانشکده برق و الکترونیک ،دانشگاه صنعتی مالک اشتر تهران
رضا مقدم - دانشجوی کارشناسی ارشد،مخابرات سیستم،دانشگاه صنعتی مالک اشتر تهران
خلاصه مقاله:
مجتبی ابوالقاسمی - استادیار گروه مخابرات ،دانشکده برق و الکترونیک ،دانشگاه صنعتی مالک اشتر تهران
رضا مقدم - دانشجوی کارشناسی ارشد،مخابرات سیستم،دانشگاه صنعتی مالک اشتر تهران
الگوریتم ژنتیک روش بهینه سازی الهام گرفته از طبیعت است که می توان از آن به عنوان یک روش عددی برای حل مسائل گوناگون بهینه سازی استفاده کرد. در این مقاله ما از الگوریتم ژنتیک برای طراحی منظومه ماهواره ای برای پوشش منطقه ای استفاده کرده ایم. هدف ما ،یافتن آنومالی میانگین ،ارتفاع مداری و طول جغرافیایی مدار تک تک ماهواره ها برای بیشترین زمان دسترسی به استگاه زمینی مورد نظر است. تعداد ماهواره ها بین شش تا هشت در نظر گرفته شده است. ماهواره ها در مدار های دایروی در ارتفاع بین 250 کیلومتر تا 700 کیلو متر قرار گرفته اند. نتایج شبیه سازی با استفاده از رابط نرم افزاری بین دو نرم افزار متلب و STK انجام شده است.
کلمات کلیدی: الگوریتم ژنتیک ،زمان دسترسی،منظومه
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/441534/