مهدی رضائی کهخائی - دانشکده زمین شناسی، پردیس علوم, دانشگاه تهران
علی کنعانیان - دانشکده زمین شناسی، پردیس علوم, دانشگاه تهران
محسن الیاسی - دانشکده زمین شناسی، پردیس علوم, دانشگاه تهران

در ١٠ کیلومتری شمال غرب زاهدان, دستجات موازی دایک با ترکیب حدواسط تا اسیدی با روند شما لشرق- جنو بغرب, به داخل توده بیضوی شکل لخشک نفوذ نمود هاند. به موازات همبری توده با سن گهای فیلیشی و شیستی میزبان, زو نهای برشی شکل پذیر با پهنای حدود 50-500 متر باعث میلونیتی شدن سن گهای توده شده است. روند دای کها در داخل توده تقریباً عمود بر قطر بزرگ بیرون زدگی توده لخشک است و در محل زو نهای برشی به موازات فولیاسیون میلونی تها قرار م یگیرد. ١ برابر بودن نسبت / با توجه به الف) عدم قطع شدگی زون های میلونیتی حاشیه توده توسط دای کهای داخل توده, ب) ٥ طول به عرض توده, ج) زاویه بین امتداد غالب دای کها با قطر کوچک توده که حدود ١٢ + درجه است و د) تزریق دای کها در داخل شکستگ یهای نوعPull-apart داخل توده, به نظر م یرسد که نحوه جایگزینی این دای کها با زون های برشی اطراف توده در ارتباط است. به عبارت دیگر زو نها برشی حاشیه توده با ایجاد شکستگی های و سطوح ضعف سبب شد هاند که در طی مرحله بعدی فعالیت ماگمایی, مواد مذاب به شکل دایک در این سطوح ضعف تزریق شود.

زونهای برشی؛ گروه دایک؛ دگرشکلی؛ گرانودیوریت؛ زاهدان