بررسی و تحلیل نظریه موافقان و مخالفان وجود سجع در قرآن *

قرآن کریم از نگاه قرآن پژوهان فریقین در ابعاد مختلف لفظی، محتوایی، سبکی، هنری، نظم، چینش و ... معجزه است و مهم ترین دلیل آن آیات تحدی و واقعیت خارجی آن می‎باشد. یکی از انواع اعجاز هنری و لفظی آن اعجاز لغوی و از مظاهر برجسته آن کاربرد اسلوب هنری سجع در جای جای این کتاب با عظمت است. اسلوبی که پاسخگوی نیازهای مخاطبان نخستینی (اعراب) بوده که حرص و ولع فوق العاده‎ای به قافیه، سجع و فواصل موزون از خود نشان می‎دادند و در داد و ستد شعری آنان این امر کاملا نمایان است. پژوهشگران قرآنی از همان آغاز درباره وجود اسالیب سجع در قرآن دچار اختلاف نظر شدند، گروهی آن را منکر شده اند گروهی آن را پذیرفته اند، لیکن نظریه پردازان بزرگ بلاغت قرآن کریم با تفسیر صحیح و دقیق از این اسلوب زیبا، دلربا، شیرین و اعجازآمیز آن را از امتیازات مهم هنری، لفظی و اعجاز بیانی قرآن شمرده و نگارش‎های فراوانی را در ارائه صحیح آن انجام داده‎اند. این اسلوب همانند دیگر مقوله‎های اعجاز بیانی مقصد نبوده بلکه مانند مرکبی است که شنونده را به مقصد می‎رساند.